Klasycystyczny pałac w Pawłowicach został zbudowany w 1760 roku dla Andrzeja Mielżyńskiego. W latach 1778-83 budowla została rozbudowana przez Maksymiliana Mielżyńskiego wg. projektu Karola Gottharda Langhansa i dziś możemy podziwiać efekt tej rozbudowy.

Piętrowy budynek pałacu wzniesiono na planie prostokąta. Korpus główny w fasadzie frontowej posiada dwa ryzality trzyosiowe. Na osi głównej znajduje się pozorny ryzalit z czterokolumnowym portykiem, któremu w fasadzie ogrodowej odpowiada zaokrąglony ryzalit. Kolumny portyku ujmują pierwsze i drugie piętro i zwieńczone są attyką dźwigającą cztery alegoryczne postacie kobiece. Całość kryta jest wysokim dachem dwuspadowym. Korpus główny połączony jest półkolistymi, arkadowymi galeriami, które wraz z kordegardami tworzą kształt podkowy. Piętrowe oficyny z dwoma ryzalitami  zbudowane na planie prostokąta kryte są dachami czterospadowymi. Ściany całej rezydencji są dekorowane płaskorzeźbami stiukowymi. Wnętrza projektował twórca warszawskich Łazienek, Jan Christian Kamsetzer. Całość jest otoczona parkiem francuskim z XVIII wieku.

Mielżyńscy mieszkali w pałacu do II wojny światowej. Obecnie pałac należy do Zakładu Doświadczalnego Instytutu Zootechniki PAN z Krakowa i stanowi ośrodek konferencyjno-szkoleniowy.

Pawłowice są położone 12 km na wschód od Leszna. Pałac znajduje się w centrum wsi.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2007 roku.