Zamek w Pęzinie został zbudowany w stylu gotyckim przez zakon joannitów na przełomie XIV i XV wieku, na miejscu starszego gródka rodziny Broków. Zamek powstał na planie nieregularnego czworoboku na sztucznie usypanym wzniesieniu wśród zalewisk spiętrzonych wód Pęzinki i Krąpieli. Budowlę posadowiono na wysokim, liczącym 6,5 metra cokole z głazów eratycznych. W swym południowo-zachodnim narożniku posiadał potężną dwuczłonową wieżę. Jej dolny kwadratowy człon, o boku długości 11,5 metrów, mieścił loch głodowy natomiast górny cylindryczny kondygnacje obronne. Brama wjazdowa znajdowała się w kurtynie południowej i była poprzedzona mostem zwodzonym przerzuconym nad fosą. Budynek mieszkalny o wymiarach 10,5 x 34,2 metrów z oknami jedynie od strony dziedzińca, posadowiono wzdłuż kurtyny wschodniej. Mury obwodowe miały około 14 metrów wysokości. Budowa murowanego zamku trwała przypuszczalnie do wieku XV. Warownia w okresie 1483-92 pełniła funkcję komandorii.

Ostatni baliw Jerzy von Schlaberndorff sprzedał za 7000 guldenów w 1493 roku wieś i zamek Henrykowi i Franciszkowi Brokom. Takim sposobem po raz drugi Brokowie weszli w posiadanie Pęzina. W XVI wieku Borkowie rozbudowali zamek w stylu renesansu holenderskiego. Około roku 1600 Maciej Brok przystąpił do generalnej przebudowy obiektu w stylu późnego renesansu. Wzniesiono nowe trzykondygnacyjne skrzydło mieszkalne wzdłuż zachodniego muru obwodowego. Zamek został otynkowany oraz przyozdobiony renesansowymi zdobieniami. Obok wieży w kurtynie zachodniej powstała nowa reprezentacyjna brama wjazdowa, na miejscu zasypanej fosy. Przebudowie uległ również teren przedzamcza który okolony został budynkami mieszkalno-gospodarczymi. W 1657 roku warownia została opanowana przez wojska Stefana Czarnieckiego ścigającego wycofujące się oddziały szwedzkie.

W roku 1703 Jerzy Puttkamer przejął sądownie dobra pęzińskie z zamkiem na własność po ślubie z ostatnią spadkobierczynią Borków. Kolejna przebudowa zamku przeprowadzona została w latach 1852-55. W jej wyniku do najstarszego gotyckiego skrzydła zostało dobudowane drugie neogotyckie z ryzalitem i tarasem od strony parku. Przebudowie uległ również północny odcinek muru obwodowego. Wybito w nim drugi otwór bramny prowadzący poprzez drewniany most do parku. Kolejnej przebudowy dokonano w 1935 roku po wielkim pożarze w wyniku którego poważnie ucierpiało skrzydło wschodnie. W czasie remontu rozebrano południową ścianę gotyckiego skrzydła i przekształcono układ dachów w tej części zamku. Z tego okresu pochodzi też trzecie południowe skrzydło bramne z podcieniami w przyziemiu i użytkowym piętrem. W takim stanie zamek przetrwał w rękach Puttkamerów do roku 1945. Po Po II wojnie światowej niezniszczony zamek, mimo użytkowania jako mieszkania, ulegał dewastacji. Remont ze środków państwowych podjęto w 1973 roku, adaptując wnętrza na potrzeby PGR. Prace wg projektów wykonanych w Pracowni Konserwacji Zabytków w Szczecinie ukończono w 1990 roku. Obecnie po wielu latach różnych kolei losu obiekt stał się własnością prywatną. Bez problemów można go zwiedzić od zewnątrz.

Pęzino jest położone 10 km na wschód od Stargardu Szczecińskiego. Zamek znajduje się w centrum miejscowości.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.