Murowany, renesansowy zamek obronny w Pielaszkowicach został zbudowany najprawdopodobniej na przełomie XVI i XVII wieku z fundacji ówczesnego właściciela miejscowości, hrabiego Muhlhiema. Było to trójskrzydłowe, dwupiętrowe założenie z sześciokondygnacyjną wieżą zwieńczoną renesansowym hełmem, usytuowaną w korpusie głównym. Zamek wzniesiono na planie podkowy, z dwoma niższymi skrzydłami bocznymi. Całość była otoczona fosą i stawami. Wjazd na teren zamkowy prowadził przez budynek bramny.

         W drugiej połowie XVIII wieku z inicjatywy generała Johanna Wilhelma von Buddenbrocka zamek został przebudowany na barokowy pałac. W czasie wojen napoleońskich na zamku stacjonowały wojska francuskie, a w 1813 roku gościł tu Napoleon Bonaparte. Kolejna przebudowa miała miejsce w XIX wieku gdy pałac był rezydencją rodu von Nostitz. Podczas drugiej wojny światowej zniszczeniu uległa wieża pałacu, a po wyzwoleniu budynki były zamieszkałe przez pracowników pobliskiego PGR-u do lat sześćdziesiątych XX wieku. Później opuszczony pałac zaczął niszczeć i popadać w ruinę. Do dziś zachowały się mury magistralne założenia, narożna basteja w skrzydle południowym z kluczowymi strzelnicami, oraz fosa, świadczące o dawnych walorach obronnych założenia. Wjazd na dziedziniec prowadzi przez zamieszkany budynek bramny. Przy pałacu zachowały się również zabudowania folwarczne. Od północy zachował się duży, zaniedbany park krajobrazowy.

         Pielaszkowice są położone 19 km na zachód od Kątów Wrocławskich, 2 km na południe od autostrady A-4. Ruina zamku-pałacu znajduje się na początku wsi, po prawej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w lutym 2012 roku.