Obecny zamek w Płocku powstał z fundacji Kazimierza Wielkiego, który na krótko rządził księstwem płockim po śmierci księcia Bolesława III. Warownię wzniesiono na miejscu dawnego zamku Władysława Hermana i Bolesława Krzywoustego, za których panowania Płock był rzeczywistą stolicą Polski. Zamek główny zbudowano na skarpie wznoszącej się 50 m nad poziom Wisły. Miał on formę nieregularnego czworoboku i dwa pierścienie murów obronnych. Brama wjazdowa poprzedzona mostem nad przekopem od strony miasta, znajdowała się od strony zachodniej. W narożniku południowo-zachodnim wzniesiono Wieżę Szlachecką, a w narożniku północnym, Wieżę Zegarową. Między wieżami przylegając do murów stanął dom mieszkalny. Wewnątrz murów obwodowych, na terenie tzw. „castrum” wzniesiono katedrę ze słynnymi Drzwiami Płockimi, w której są pochowani Władysław Herman i Bolesław Krzywousty.

         Po śmierci Kazimierza Wielkiego, do końca XV wieku w zamku mieszkali książęta mazowieccy. Po inkorporacji księstwa do Korony w XVI wieku warownia została przebudowana, a rezydencję władcy przeniesiono do kamienicy królewskiej zbudowanej w „castrum”. W 1538 roku zamek główny przeszedł w ręce benedyktynów, którzy mieszkali w nim do 1781 roku. Po rozbiorach część murów została rozebrana przez Prusaków, a od 1865 roku na zamku mieściło się seminarium duchowne. W latach 1901-03 przeprowadzona restauracja zamku i katedry, zatarła dawny układ przestrzenny założenia. Po II wojnie światowej dokonano gruntownej rekonstrukcji zamku i od roku 1973 mieściło się w nim Muzeum Mazowieckie. Obecnie muzeum zostało przeniesione do kamienicy przy ul. Tumskiej, a zamek stał się własnością kościelną i nie można go zwiedzać.

         Płock jest położony nad Wisłą, ok. 110 km na północny-zachód od Warszawy przy drodze nr 62 do Włocławka. Zamek znajduje się na skarpie wiślanej na południowy-wschód od rynku starówki.

         Zdjęcia wykonano w listopadzie 2004 roku.