Lizbona (port. Lisboa), położona w zachodniej części kraju, nad oceanem Atlantyckim, w miejscu, ujścia Tagu – jest stolicą i największym miastem Portugalii. Miasto zajmuje powierzchnię 84,8 km². W granicach administracyjnych miasta mieszka około 600 000 mieszkańców, a cała aglomeracja ma około 2 600 000 mieszkańców. Miasto podzielone jest na 53 gminy (freguesias). Lizbona jest najbardziej wysuniętą na zachód stolicą w kontynentalnej Europie. 

Obszar dzisiejszej Lizbony zamieszkany był co najmniej od czasów fenickich, którym historia przypisuje założenie miasta 800 lat p.n.e.. Ówczesna osada występuje w źródłach jako Alis Ubbo lub Olisipo. Pięć wieków później miasto zostało podbite przez Rzymian, a Juliusz Cezar ochrzcił je Felicitac Julia. Po przejściu różnych plemion wandalskich (w wiekach V i VI), osiedlili się tutaj Wizygoci, rozpoczynając krótki okres spokoju, który został zakończony w 714 roku inwazją Maurów z Afryki północnej i nazwane Lishubną. W 1147 roku została odzyskana dla chrześcijaństwa przez krzyżowca i pierwszego władcę Portugalii, Alfonsa I Zdobywcę (Dom Afonso Henriques). Pierwszym biskupem Lizbony został angielski krzyżowiec Gilbert z Hastings. W 1255 roku król Alfons III przeniósł stolicę Portugalii z Coimbry do Lizbony. W 1290 roku powstał w Lizbonie pierwszy uniwersytet w Portugalii. XV-XVII wiek to jeden z najbardziej pomyślnych okresów w historii miasta. Czas ten zbiega się z objęciem tronu i panowaniem w Portugalii dynastii królewskiej z Aviz. W okresie wielkich odkryć geograficznych z Lizbony, a ściślej z jej portu Belem, wyruszyło wiele wypraw morskich, które przyczyniły się do rozwoju królestwa i jego stolicy.

26 stycznia 1531 roku miasto zostało dotknięte przez trzęsienie ziemi, w którym zginęły tysiące jego mieszkańców. W dzień Wszystkich Świętych 1 listopada 1755 roku miało miejsce kolejne potężne trzęsienie ziemi (9 stopni w skali Richtera), które pochłonęło ok. 60 000 ofiar i praktycznie zrujnowało Lizbonę. Przetrwały jedynie zabudowania dzielnic Alfamy i Belem. Z inicjatywy ministra króla Jose I, markiza Pombala miasto zostało odbudowane przy zastosowaniu nowoczesnych w tamtych czasach kryteriów urbanistycznych. Najbardziej charakterystyczne cechy planu odbudowy to duża szerokość i prostolinijność ulic, wiele otwartych przestrzeni oraz jednolitość konstruowanych budynków.

5 października 1910 roku wybuchła w Lizbonie rewolucja republikańska. Powstała wówczas Pierwsza Republika, która przetrwała do 1926 roku, kiedy to zakończył ją wojskowy zamach stanu. W 1966 roku nastąpiło otwarcie mostu nad Tagiem, który obecnie nosi miano Ponte 25 de Abril.

25 kwietnia 1974 rozpoczęła się rewolucja goździków, która doprowadziła do powrotu republiki. W 1998 roku w Lizbonie odbyła się Wystawa Światowa Expo 98, którą wykorzystano do poprawy kondycji wschodniej części miasta. Najważniejsze zabytki Lizbony to:

– Torre de Belem  zbudowana w latach 1515-21(wieża w Belem);

– Mosterio dos Jeronimos z XVI wieku (kościół i klasztor Hieronimitów w Belem);

– Katedra św. Antoniego z XII wieku;

– Castelo de Sao Jorge (zamek zbudowany przez Maurów);

– Kościół św. Antoniego z XVIII wieku;

– Elevador de Santa Justa (stalowa winda o wysokości 45 m, zbudowana w 1902 roku przez Raula Mesnier du Ponsarda – ucznia Eiffla;

– Convento do Carmo z przłomu XIV/XV wieku (Klasztor Karmelitanek;

– Kościół Sao Roque z XVI wieku;

– Palacio das Necessidades z XVIII wieku (rezydencja królewska).

Zachodnia część miasta jest głównie zajęta przez Park Monsanto, który jest największym parkiem miejskim w Europie. Jego powierzchnia to 10 km². 

Zdjęcia wykonano w październiku 2011 roku.