Pierwotny, renesansowy dwór biskup w Poznaniu został wzniesiony na początku XV wieku dla biskupa Wojciecha Jastrzębca. Za czasów biskupa Andrzeja z Bnina dwór został rozbudowany. W latach 1505-08 dobudowano drugie skrzydło od strony Cybiny z fundacji biskupa Jana Lubrańskiego. W połowie XVI wieku kolejnej przebudowy dokonuje biskup Andrzej Czarnkowski. Rezydencja zniszczona w czasie potopu szwdzkiego, została odbudowana przez biskupów Tolibowskiego i Wierzbowskiego. Na wskutek wojny północnej dwór popadł w ruinę i został odbudowany i przebudowany za czasów biskupa Jana Tarły według projektu Pompeo Ferrariego na barokowy pałac. Kolejne poważniejsze przebudowy miały miejsce w latach 1827-30 oraz w II połowie XIX wieku. W XX-leciu międzywojennym odbudowano jedno ze skrzydeł pałacu, zniszczone w okresie powodzi z roku 1760.  

Obecnie jest to trójskrzydłowa budowla o zróżnicowanej architekturze. Główne, zachodnie skrzydło pałacu swój późnoklasycystyczny wygląd zawdzięcza gruntownej przebudowie, dokonanej w latach 1852-54 wg projektu Juliusza Salkowskiego, zmodyfikowanego przez Karla Heinricha Schinkla. Wejście do budynku prowadzi przez balkonowy portyk z kolumnami jońskimi. Pod portykiem stoją dwie marmurowe rzeźby przedstawiające świętych Piotra i Pawła, wykonane przez Oskara Sosnowskiego, które do 1945 roku stały w ołtarzu głównym katedry. W skrzydle północnym – wzniesionym na reliktach murów z XV i XVI wieku znajduje się klasycystyczna brama, z wielkim dwukolumnowym portykiem. W skrzydle tym mieści się m.in. Metropolitalny Sąd Duchowny. Krótkie skrzydło wschodnie powstało na początku XX wieku.

Na skwerze przed pałacem stoi późnobarokowa figura św. Jana Nepomucena z około 1730 roku, przeniesiona tu z pobliskiego Kobylegopola. Po zachodniej stronie skweru znajduje się budynek Kurii Metropolitalnej. Wzniesiony w 1834 roku wg projektu budowniczego Traegera, który został częściowo przebudowany w roku 1870 i około 1920, wg planów Mariana Andrzejewskiego. Równolegle do niego, nieco bardziej na zachód, wznosi się barokowo-klasycystyczny budynek dawnego probostwa katedralnego, postawiony na starszych fundamentach w 1792 roku i przebudowany w 1859 roku, prawdopodobnie przez Karla Heinricha Schinkla. W północnej ścianie budynku wmurowane są dwie kamienne płyty z 1598 i 1715 roku z inskrypcjami dotyczącymi dziejów probostwa, a popiersie w tympanonie fasady przedstawia prawdopodobnie Jana Kochanowskiego, który w latach 1564-74 był prepozytem (proboszczem tytularnym) katedry poznańskiej.

Pałac arcybiskupi w Poznaniu znajduje się na Ostrowie Tumskim, tuż obok katedry. 

Zdjęcia wykonano w maju 2015 roku.