Najstarszą częścią zespołu pałacowego w Radziejowicach jest tak zwany zameczek wybudowany w XVI wieku. Nie była to budowla obronna bowiem nie posiadała żadnego obronnego muru. Stanisław Radziejowski rozbudowuje zameczek, dodając do niego oficyny. W latach 1678-84 arcybiskup gnieźnieński Michał Radziejowski przebudowuje dawną oficynę w okazały pałac barokowy. W czasach króla Augusta II prymas stanął po stronie Stanisława Leszczyńskiego i po powrocie na tron Sasa, jego wojska doszczętnie ograbiły Radziejowice. Po śmierci Radziejowskiego w 1705 roku majątek odziedziczyli Prażmowscy, od których w 1765 roku kupili go Ossolińscy. W 1782 Anna z Ossolińskich wnosi Radziejowice w posagu hrabiemu Kazimierzowi Krasińskiemu. W 1802 roku Krasińscy odbudowują całkowicie zrujnowany pałac w stylu klasycystycznym według projektu Jakuba Kubickiego.

Powstał wówczas podpiwniczony, piętrowy budynek, posadowiony na planie prostokąta, o regularnej bryle, z mieszkalnym poddaszem nakryty dachem mansardowym z  facjatkami. W osi jedenastoosiowej elewacji frontowej usytuowano trójosiowy ryzalit pozorny, zwieńczony  trójkątnym szczytem, poprzedzony czterokolumnowym portykiem toskańskim, dźwigającym taras na wysokości piętra. Po bokach znajdują się dwuosiowe ryzality skrajne nieznacznie wysunięte poza lico elewacji. Elewacja ogrodowa została wyposażona w dwa balkoniki wsparte na żeliwnych kolumienkach. Wnętrza pałacu otrzymały bogatą dekorację sztukatorską i malarską, a w mansardzie urządzono mały teatr. Następuje połączenie pałacu z dawnym zameczkiem, w którym umieszczono oranżerię.

Zameczek odbudowany w stylu neogotyckim, został posadowiony na nieregularnym planie. Budowla o nieregularnej bryle została złożona z dwóch piętrowych członów wyposażonych w wysmukłą, czworoboczną wieżę z drewnianą galeryjką oraz z parterowego, posadowionego prostopadle do reszty członu wyposażonego w cylindryczną wieżę oraz wieloboczną szkarpę. Wokół pałacu i zameczku założono park krajobrazowy ze stawem.

Po II wojnie światowej zdewastowany przez Niemców zespół pałacowy gruntownie odremontowano ze środków Ministerstwa Kultury i Sztuki. Od 1965 roku pałac zaczął pełnić funkcję Domu Pracy Twórczej i Wypoczynku Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Przez trzydzieści lat stałym rezydentem pałacu był Jerzy Waldorff. Warto przyjechać tu na weekend (od maja do końca września w godz.10.00-17.00) – stylowe wnętrza są wtedy udostępniane do zwiedzania. Zachowało się tu wiele cennych pamiątek przeszłości. W Sali Malinowej zachwycają delikatne tapety z jedwabiu, a w Sali Porcelanowej pyszni się komplet XVIII-wiecznej miśnieńskiej porcelany. Bogatą kolekcję obrazów tworzą dzieła najbardziej znanych XIX-wiecznych malarzy polskich. Pałac w Radziejowicach chlubi się posiadaniem największej w kraju kolekcji płócien Józefa Chełmońskiego.

Radziejowice są położone 40 km na południowy-zachód od Warszawy, przy drodze nr 8, tuż przed Mszczonowem. Pałac z zameczkiem znajdują się centrum wsi po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w październiku 2007 roku.