Neogotycki dwór w Radzimiu został wzniesiony w 1867 roku.

Jest to piętrowa, murowana z czerwonej cegły budowla, zbudowana na rzucie prostokąta, nakryta dachem dwuspadowym z facjatami. Elewację frontową ujmuje z jednej strony ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem, z drugiej ośmioboczna, trzykondygnacyjna wieżyczka, zwieńczona szpiczastym hełmem. Główne wejście poprzedzone jest arkadowym gankiem z tarasem na piętrze. Po jego północnej stronie znajduje się dziedziniec z zabudową folwarczną. Od zachodu do dworu przylega zaniedbany park krajobrazowy, schodzący tarasami do Jeziora Radzimskiego.

Przed II wojną światową rezydencja była siedzibą majątku, którego ostatnia właścicielka Stefania Seida została zamordowana przez Niemców w pierwszych dniach wojny. Po 1945 roku dwór, przejęty przez państwo, był wykorzystywany na biura miejscowego PGR-u, mieszkania pracownicze oraz świetlicę wiejską. Mieściła się tu także izba pamięci ku czci pomordowanych w czasie wojny. Pod koniec lat 80-tych, w czasie generalnego remontu, całkowicie spalił się dach budowli. Dach prowizorycznie naprawiono, ale dwór od tamtej pory stoi pusty i niszczeje. Obecny dzierżawca majątku się nim nie interesuje.

Radzim jest położony 18 km na zachód od Tucholi, przy lokalnej drodze do Kamienia Krajeńskiego. Dwór znajduje się po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w marcu 2010 roku.