Sobór Smolny (Sobór Zmartwychwstania Klasztoru Smolnego) w Petersburgu został zbudowany w latach 1748-64 według projektu Bartolomea Rastrelliego, zaś dekoracja wnętrz w stylu klasycystycznym miała miejsce w latach 1832-35.

Klasztor został ufundowany przez carycę Elżbietę I, która chciała w nim osiąść na stałe po zakończeniu sprawowania władzy. Monaster został usytuowany na placu, gdzie w okresie tworzenia przez Piotra I rosyjskiej floty wyrabiano smołę na potrzeby okrętów. Stąd pochodzi jego powszechnie używana potoczna nazwa. Sobór stanowi połączenie barokowych elementów z wieloma wieżami i kopułami. Dzięki zbliżeniu do siebie tradycyjnych w rosyjskim budownictwie sakralnym pięciu wież uzyskano smukłą, strzelistą sylwetkę, nie przypominającą niemal zupełnie swoich średniowiecznych pierwowzorów. Główną częścią soboru jest katedra, której surowe wnętrze kontrastuje z architektonicznym bogactwem. Mieści się w niej 6 tys. osób. Z wysokiej dzwonnicy (68 m) soboru rozciąga się wspaniały widok na miasto.

W monasterze miało stale zamieszkiwać 200 mniszek, co sprawiło, że w 1764 roku, po wprowadzeniu podziału klasztorów na klasy został on zakwalifikowany do najwyższej, pierwszej, przewidzianej dla największych liczebnie wspólnot. Jednak już cztery lata później klasztor został zlikwidowany (w 1764 roku pozostało w nim pięć mniszek), zaś jego zabudowania przejął Instytut Szlachetnie Urodzonych Panien. 

W 1917 roku stał się siedzibą komunistów. W czasach ZSRR został zniszczony i przekształcony w muzeum. Obecnie w odrestaurowanym Smolnym odbywają się koncerty i obrady, nie planuje się przywrócenia mu roli sakralnej. Warto jeszcze dodać, że Sobór Smolny jest jednym z najwyżej położonych punktów obserwacyjnych w Petersburgu. Budynki dawnego Instytutu Smolnego są w posiadaniu różnych instytucji.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.