Monumentalny Sobór św. Trójcy jest jednym z najwspanialszych przykładów stylu Empire – późnej odmiany klasycyzmu. Po latach zaniedbań, będących efektem panującego w Rosji ustroju politycznego, Sobór św. Trójcy powrócił w ręce Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego i został gruntownie odnowiony. Sobór św. Trójcy usytuowany jest przy Izmajłowskim Prospekcie, na prawym brzegu rzeki Fontanki, a jego ogromna kopuła dominuje w panoramie tej części Petersburga.

Choć sam sobór powstał w latach 1828-35, to historia celebrowania nabożeństw w tym miejscu sięga I połowy XVIII wieku. Bowiem to właśnie tutaj, w okresie letnim, w ogromnym namiocie rozstawionym nad Fontanką odbywały się msze dla żołnierzy Pułku Izmajłowskiego. Był to jeden z najstarszych oddziałów w Armii Imperium Rosyjskiego, który do Petersburga został sprowadzony w latach 30 – tych XVIII wieku przez cesarzową Annę Iwanowną. W latach 50 – tych, już za rządów cesarzowej Elżbiety I, dla pułku zbudowany został drewniany kościół. Ten jednak został poważnie uszkodzony przez powódź w 1824 roku, dlatego car Mikołaj I zlecił Wasilijowi Stasowowi budowę nowej, murowanej już świątyni.

Wasilij Stasow, który w późniejszych latach był czołowym na dworze Mikołaja I architektem tworzącym w stylu bizantyjsko – rosyjskim, zaprojektował Sobór św. Trójcy w stylu Empire – stylu, który stanowił odmianę późnego klasycyzmu i który był bardzo popularny w Europie Zachodniej w I połowie XIX wieku. Styl ten charakteryzowała surowość formy i wierne naśladownictwo elementów architektury starożytnej.

Sobór św. Trójcy został więc zbudowany na planie krzyża greckiego, na przecięciu jego ramion Stasow wzniósł monumentalną, 80 – metrową kopułę, którą otoczył czterema mniejszymi kopułami. Elementami nawiązującymi do architektury starożytnej były tu przede wszystkim portyki z białymi kolumnami o korynckich kapitelach i otoczony kolumnadą bęben kopuły. Wnętrze świątyni ozdobione zostało pięknymi ikonami przedstawiającymi m.in. Jezusa Chrystusa. Wiele cennych elementów wyposażenia podarowali soborowi rosyjscy carowie, np. Mikołaj I ofiarował duży, srebrny krzyż.

Pod dojściu do władzy bolszewików kościół został częściowo zniszczony, a wartościowe elementy jego wyposażenia – rozkradzione. Pod koniec lat 30 – tych świątynia została zamknięta, a po II wojnie światowej przekształcona na państwowy magazyn. Dopiero po upadku komunizmu sobór powrócił w ręce Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Po przeprowadzeniu generalnego remontu świątyni przywrócone zostały funkcje sakralne.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.

  • Widok ogólny

  • Portyk frontowy

  • Portyk boczny

  • Portyk, tympanon i kopuła

  • Fresk nad wejściem

  • Kolumna portyku

  • Relief za portykiem

  • Kolumna odlana ze zdobycznych armat

  • Armaty przy soborze