Wyspa Wasiljewska usytuowana jest w samym sercu Petersburga, pomiędzy dwoma ramionami Newy – Bolshaya Neva i Malaya Neva. Od południa wyspę łączą ze stałym lądem mosty – Blagoveshchensky i Dvortsovyy (Pałacowy), a z Wyspą Piotrogradzką mosty Birzhevoy i Tuchkov. Przez wyspę przebiegają trzy duże aleje – Bol’shoy Prospekt, Sredniy Prospekt i Malyy Prospekt. Wyspa nieformalnie dzieli się na dwie części: południowo – wschodnią i północno – zachodnią.

Cześć południowo – wschodnia została zagospodarowana już na początku XVIII w., dlatego część tutejszych budynków należy do najstarszych budowli Petersburga. Z kolei część północno – zachodnia została na dobre zagospodarowana dopiero za czasów sowieckich. W kontraście do części południowo –wschodniej można tu więc zobaczyć wiele budowli wzniesionych w stylu socrealistycznym.

Na wschodnim cyplu Wyspy Wasiljewskiej wznosi się najbardziej chyba charakterystyczny dla niej obiekt – Budynek Giełdy. Został on zbudowany w latach 1805 – 1810 przez francuskiego architekta Thomasa de Thomon. Budynek Giełdy jest jednym z najlepszych w Petersburgu przykładów stylu Empire. Cechą charakterystyczną gmachu jest dorycka kolumnada oraz fryz z pustymi metopami. Kolumny są gładkie, a rzeźba na fasadzie przedstawia neptuna z trójzębem, otoczonego przez bożków, nimfy i konie.

Do kompleksu Giełdy należą także Kolumny Rostralne, usytuowane przed głównym wejściem i również wzniesione przez Thomasa de Thomon. Kolumny wykonane zostały z cegły i pokryte czerwonym stiukiem. U dołu kolumn znajdują się marmurowe posągi symbolizujące najważniejsze rzeki Rosji – Wołgę i Dniepr (przy kolumnie północnej) oraz Newę i Wołchow (przy kolumnie południowej). Trzony kolumn zdobią natomiast brązowe kotwice i dzioby statków.

Przy południowym nabrzeży Wyspy Wasiljewskiej, tzw. Nabrzeżu Uniwersyteckim, wznosi się Pałac Mienszykowa. Jest to pierwszy murowany budynek Petersburga, wzniesiony w 1710 r. dla Generalnego Gubernatora Petersburga Aleksandra Mienszykowa, prywatnie bliskiego przyjaciela cara Piotra I. Główną bryłę zaprojektowało dwóch architektów – Giovanni Maria Fontana i Gottfried Johann Schadel, ale w kolejnych dziesięcioleciach pałac był jeszcze kilkukrotnie rozbudowywany, m.in. przez Dominika Trezziniego, Bartolomeo Rastrellego i Jeana-Baptiste’a Le Blonda. Po gruntownej renowacji przeprowadzonej w latach 1956 – 1981 Pałac Mienszykowa stał się jedną z filii Państwowego Muzeum Ermitażu.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.