Budowę zespołu pałacowo-parkowego Carskie Sioło zapoczątkowała Katarzyna I, która rozległy majątek pod Petersburgiem otrzymała w prezencie od swojego męża Piotra I w 1708 roku. Początkowo caryca założyła tu jedynie niewielką oranżerię i wzniosła drewnianą cerkiew. W 1722 roku Katarzyna I zleciła niemieckiemu architektowi Johannowi-Friedrichowi Braunsteinowi budowę letniego pałacu.

Prawdziwie monumentalny charakter Carskie Sioło otrzymało jednak już za czasów panowania córki Katarzyny I – Elżbiety I. Na początku pałac został gruntownie przebudowany został według projektu Zemkova. Powiększył on główny budynek o dwie galerie, łączące go z sąsiadującymi pawilonami. Po śmierci architekta pracami nad pałacem zajęli się jego uczniowie, jednak największą rolę w rozbudowie rezydencji należy przypisać Francisco Bartolomeo Rastrelliemu, który stworzył ociekające przepychem arcydzieło w stylu rosyjskiego baroku. Zrezygnował on z pomysłu Zemkova, opierającego swój projekt na lekkich galeriach łączących trzy budynki i zamienił je w jedną całość, co dawało efekt monumentalności. W latach 1752-56 pałac otrzymał 300 metrową fasadę, której lekkości nadaje nieprzerwany rząd okien oraz liczne elementy wertykalne, kolumny i atlasy. Rastrelli zastosował także grę intensywnych kolorów, błękitu, bieli i matowego złota posągów.

Caryca Elżbieta umieściła w pałacu Bursztynową Komnatę, wykonaną dla Fryderyka I Hohenzollerna przez gdańskiego  architekta Andreasa Schlütera, a podarowaną Piotrowi I przez Fryderyka Wilhelma I. W 1941 roku Niemcy wywieźli komnatę, która po wojnie zaginęła. Dziś w pałacu znajduje się rekonstrukcja stworzona na trzechsetną rocznicę założenia Petersburga.

Dalsza rozbudowa kompleksu pałacowego miała miejsce za rządów Katarzyny II. Władczyni, słynąca ze swojego zamiłowania do sztuki klasycznej, zleciła szkockiemu architektowi Charlesowi Cameronowi przebudowę niektórych, barokowych wnętrz (w stylu klasycznym) i budowę kilku nowych obiektów. Cameron wzniósł po lewej stronie pałacu Agatowe Komnaty – elegancki pawilon, wyłożony wewnątrz agatami i malachitami oraz tzw. Galerię Camerona, ozdobioną jońskimi kolumnami i brązowymi popiersiami przedstawiającymi wielkich władców i myślicieli z czasów starożytnych. Następcy Katarzyny II nie wprowadzili w Carskim Siole zbyt wielu zmian, ponieważ traktowali oni ten kompleks jako swego rodzaju miejsce pamięci po Elżbiecie I i Katarzynie II.

Aleksander I otworzył przy Pałacu Katarzyny elitarne liceum, które w późniejszym czasie ukończyli m.in. Aleksander Puszkin i Aleksander Gorczakow. Car polecił także przebudować niektóre wnętrza w modnym wówczas stylu Empire. Za czasów panowania Mikołaja I Wasilij Stasov wzniósł tu jeszcze elegancką klatkę schodową prowadzącą do cesarskiej kaplicy. W 1944 roku, w czasie odwrotu Niemców Carskie Sioło uległo zniszczeniu, a pałace Katarzyny i Aleksandra legły w gruzach. W przypadku pałacu Katarzyny winę częściowo ponosiła Armia Czerwona, która nie zdołała rozbroić pozostawionych przez Niemców dwóch ładunków wybuchowych z opóźnionym zapłonem. Jeden z nich wybuchł 3 lutego 1944, a więc tydzień po wycofaniu się Niemców.

Dziś we wnętrzu Pałacu Katarzyny największe wrażenie robi wielka i niezwykle przestronna Sala Balowa, zaprojektowana przez Rastrellego, powstała w latach 1752–56. Jej ściany ozdobione są dużymi lustrami, a na suficie znajduje się wspaniały fresk „Triumf Rosji” autorstwa Giuseppe Valerianiego, który powiększa optycznie salę. Splendoru dodają temu pomieszczeniu także złocone kinkiety i rzeźby. Z prawej strony amfilady znajduje się zrekonstruowana Bursztynowa Komnata, a w dalszej części pałacu także Salon Niebieski, którego ściany obite są jedwabiem i Carska Kaplica – dzieło Sawy Czewakińskiego.

Na terenie Carskiego Sioła rozpościerają się także wspaniałe ogrody, składające się z trzech części. Pierwszy ogród w stylu francuskim, założony przez Elżbietę I w poł. lat 40 – tych, usytuowany jest pomiędzy Pałacem Katarzyny a Ermitażem, niewielkim pawilonem zaprojektowanym przez Rastrellego, który służył carycy za prywatną jadalnię. Drugim obszarem zielonym, który otacza Pałac Katarzyny, jest ogród w stylu angielskim, założony przez Katarzynę II. W ogrodzie tym znajduje się wiele elementów małej architektury dzieła Camerona, w tym np. trzy niewielkie budynki (tzw. follies) w stylu holenderskim, chińska pagoda czy też obelisk Rumyantseva. Trzeci park – Aleksandrowski, rozciąga się pomiędzy Pałacem Katarzyny a Pałacem Aleksandra, wzniesionym na polecenie Katarzyny II dla jej wnuka, a późniejszego cara Aleksandra I.

Zespół pałacowo-parkowy Carskie Sioło znajduje się na terenie miasta Puszkin, położonego ok. 25 km na południe od Petersburga. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.