Potwierdzone historyczne informacje mówią, że założycielem Bukaresztu jest Mircza Stary, a samo miasto powstało po zwycięstwie nad Turkami w XIV wieku. Bukareszt pierwszy raz w źródłach historycznych pojawił się jako forteca București w 1459 roku. Był wtedy rezydencją wołoskiego księcia Włada Palownika. Wybudowano wtedy Curtea Veche (Stary Dwór), który podczas rządów Radu Pięknego stał się letnią rezydencją władcy. Spalony przez Turków w 1595 roku, Bukareszt został odbudowany, po czym jego znaczenie gospodarcze i liczba mieszkańców coraz szybciej rosły. W XVII wieku Bukareszt stał się najważniejszym centrum handlu Wołoszczyzny. W 1698 roku Konstantyn Brincoveanu przeniósł tu stolicę kraju z Târgoviște. W XIX wieku przynależność miasta do Wołoszczyzny, a później Rumunii, była powodem licznych sporów małego państwa z Imperium osmańskim, Austro-Węgrami i Rosją. Rosjanie okupowali miasto dwa razy, w latach 1828 oraz 1853-54. W 1854 roku garnizon rosyjski został zastąpiony austriackim, który pozostał w mieście do marca 1857 roku. Dodatkowo, 23 marca 1847 roku pożar zniszczył około 2000 budynków, niszcząc tym samym jedną trzecią miasta. W 1861 roku, gdy Wołoszczyzna i Mołdawia zostały połączone i powstało państwo rumuńskie, Bukareszt stał się stolicą nowego państwa. W drugiej połowie XIX wieku, dzięki statusowi miasta, liczba mieszkańców znacznie wzrosła. Ekstrawagancka architektura oraz kosmopolityczna kultura tego okresu sprawiły, że zaczęto nazywać Bukareszt Paryżem Wschodu albo Małym Paryżem (Paris de Est, Micul Paris), z Calea Victoriei w charakterze Pól Elizejskich. Między 6 grudnia 1916 a listopadem 1918 roku Bukareszt był okupowany przez wojska niemieckie, a faktyczną stolicą Rumunii stały się Jassy. Po I wojnie światowej wyzwolone miasto stało się stolicą tzw. Wielkiej Rumunii (România Mare). W II wojnie światowej Bukareszt, jako stolica państwa sprzymierzonego z Osią, znacznie ucierpiał w wyniku bombardowań alianckich. 23 sierpnia 1944 roku zamach stanu zakończył rządy Iona Antonescu oraz doprowadził do politycznego przeorientowania Rumunii, sprowadzając na Bukareszt kolejne bombardowania, tym razem dokonane przez Luftwaffe. 8 listopada 1945 roku władzę przejął popierany przez ZSRR rząd Petru Grozy.

W czasach rządów Nicolae Ceaușescu (1965-89), znaczna część historycznego centrum miasta została zrównana z ziemią i zastąpiona przez socrealistyczne neoklasycyzujące, eklektyczne budynki oraz wysokie apartamentowce i bloki mieszkalne. W samych latach 1960-61 wybudowano ok. 23 tys. mieszkań. Dobrym przykładem jest też rozbudowa Centru Civic, wybudowanie Pałacu Ludowego oraz poprowadzenie reprezentacyjnej alei (Bulevardul Unirii), mającej swym wyglądem i rozmachem przewyższać słynne Pola Elizejskie, a także poprowadzenie rzeki przez centrum miasta poprzez budowę tamy na Dymbowicy. Kolejnym ciosem dla centrum stolicy było trzęsienie ziemi o sile 7,4 w skali Richtera w 1977 roku. Niemniej jednak część historycznych zabudowań istnieje do dzisiaj i jest otoczona przez władze poszczególnych sektorów szczególną opieką. Ceaușescu wybudował też w całkowitej tajemnicy sieć podziemnych tuneli, dostępnych tylko dla niego i jego rodziny. Najważniejsze punkty miasta połączyła tajna linia metra długości 10 km. Powstał też tunel wyłącznie dla samochodów rodziny Ceaușescu oraz czteropiętrowy schron atomowy pod Pałacem Ludowym. W 1989 roku rewolucja w Rumunii, rozpoczęta w Timișoarze, dotarła do Bukaresztu i doprowadziła do pozbawienia władzy reżimu komunistycznego i śmierci Nicolae Ceaușescu.

Chaotyczna zabudowa sprawia, że Bukareszt chociaż posiada wiele zabytków , trudno uznać za zabytkowe gdyż giną one między socrealistycznymi budowlami. Znajdziemy tam jednak wiele interesujących „perełek” – reprezentacyjne gmachy z drugiej połowy XIX wieku, śliczne cerkwie. Jest też wiele parków i ogrodów , pięknych eklektycznych i neoklasycystycznych budowli.

Centralnym punktem miasta jest ogromny plac Piata Unirii z gigantyczną fontanną pośrodku. Na zachód od placu biegnie szeroka aleja Bulevardul Unirii, tzw. bukaresztańskie Pola Elizejskie, którą dochodzi się do Domu Ludu „Casa Poporului” obecnie gmachu parlamentu. Jest to największy pod względem kubatury gmach na świecie po waszyngtońskim Pentagonie.

Na północ, od Piata Uniiri wybudowana została cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja zbudowana w 1559 roku, a naprzeciwko niej znajdują się ruiny dworu książąt wołoskich, zbudowanego na rozkaz słynnego Vlada Palownika (Drakuli). Wędrując z Piata Unirii wzdłuż brzegu rzeki Dymbowicy w kierunku północno zachodnim dotrzeć można do najbardziej reprezentacyjnej ulicy Bukaresztu – Calea Victoriei (Aleja Zwycięstwa).

Przy niej wybudowanych zostało wiele secesyjnych, reprezentacyjnych budowli, cerkwi a także muzeów, teatrów, eleganckich sklepów i restauracji. Calea Victoriei przechodzi w piata Revolutiei (Plac Rewolucji), gdzie na uwagę zasługuje Palatul Regal (Pałac Królewski) – za rządów komunistycznych był siedzibą rady państwa, a dziś to Muzeul Naţional de Arta (Narodowe Muzeum Sztuki) z kolekcją ponad 100 tys. dzieł sztuki europejskiej.

Po drugiej stronie placu wznosi się Rumuńskie Ateneum zbudowane w 1888 roku ze składek. Pierwotnie budynek przeznaczony dla stowarzyszenia literatów, wkrótce stał się siedzibą parlamentu. W odbudowanej po II wojnie światowej budowli mieści się filharmonia. Obok wznosi się gmach Biblioteki Rumuńskiej, przed którym stoi konny pomnik króla Karola I.

Dalej znajduje się dawna siedziba Komunistycznej Partii Rumunii.

Do ciekawszych świątyń można zaliczyć Biserica şi Palatul Patriarhiei (katedra prawosławna i Pałac Patriarchy), cerkwie: Biserica Radu Voda (cerkiew Księcia Radu), Biserica Domniţa Balaşa (cerkiew Księżniczki Balaşy), Biserica Mihai Voda (cerkiew Księcia Michała) oraz klasztor Antim.

W Bukareszcie nie brakuje tez muzeów, z których najciekawszymi są zapewne Muzeum Historii Naturalnej im. Grigore Antipy, jedna z najstarszych tego typu placówek na świecie, Narodowe Muzeum Sztuki i Tradycji i Muzeum Geologiczne.

Nie brakuje też spokojniejszych miejsc gdzie można odpocząć. Niedaleko znajduje się park Cismigiu ze sztucznym jeziorem. Otwarto je w 1847 roku według planów niemieckiego architekta Karola Meyera. W Bukareszcie znajduje się też największy na świecie Ogród Botaniczny z 10 000 tysiącami gatunków roślin.

W północnej części Bukaresztu usytuowano Arcul de Triumf (Łuk Triumfalny). Pierwszy, drewniany łuk stanął w tym samym miejscu zaraz po uzyskaniu niepodległości przez Rumunię. Zburzono go w 1935 roku, aby wybudować kolejny pomnik, który znajduje się obecnie w tym samym miejscu. Budowa zakończyła się we wrześniu 1936 roku. Łuk ma 27 metrów wysokości. Podstawą jest prostokąt o bokach 25 × 11,5 m. Arcul de Triumf poświęcony jest wszystkim żołnierzom walczącym w barwach Rumunii.

Bukareszt jest położony nad rzeką Dymbowicą w południowo-wschodniej części Równiny Wołoskiej, jak Rzym na siedmiu wzgórzach. Wzgórza Bukaresztu to: Mihai Vodă , Patriarchalne , Radu Vodă .Cotroceni, Spirei, Văcăreşti i Sfântu Gheorghe Nou. Bukareszt liczy prawie dwa miliony ludności. Od 1862 roku jest stolicą Rumunii. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.