Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z czasów gdy Cesarstwo rzymskie podbiło Dację na początku II wieku i cesarz Trajan założył tu obóz legionu o nazwie Napoca. Cesarz Hadrian podniósł Napokę do statusu municipium, nadając mu nazwę Municipium Aelium Hadrianum Napoca. Prawdopodobnie podczas panowania Marka Aureliusza miasto osiągnęło status kolonii. Napoka została stolicą prowincji Porolissensis i siedzibą prokuratora, jakkolwiek podczas wędrówek ludów została zdobyta i zniszczona. Król węgierski Stefan V zachęcił Niemców do osiedlania się w pobliżu miasta Napoka w 1272 roku. Ich osiedle otrzymało niemiecką nazwę Klausenburg, od starego słowa Klause oznaczającego przejście przez góry. Sugeruje się, że rumuńska nazwa Cluj może pochodzić również od Klause lub od łacińskiej nazwy Castrum clus, pod którą miasto po raz pierwszy pojawia się w dokumentach pisanych ok. 1170 roku. Natomiast Węgrzy nazywali je Kolozsvár. W 1270 roku Kluż otrzymał prawa miejskie od króla Stefana V i zaczęło się szybko rozwijać: kościół św. Michała zbudowano za króla Zygmunta. W 1405 roku Kluż został wolnym miastem. Do tego czasu liczby niemieckich i węgierskich mieszkańców były równe i król Maciej Korwin (urodzony w Klużu w 1440 roku) rozkazał, by sędzią miejskim był na zmianę Niemiec i Węgier. W 1541 roku Kluż wszedł w skład Księstwa Siedmiogrodu i stał się głównym centrum kulturalnym i religijnym. Stefan Batory ufundował tu Kolegium Jezuickie w 1581 roku. Miasto stało się głównym ośrodkiem działalności braci polskich wypędzonych z Polski. Dalsze wojny Węgier z Turcją zmniejszyły liczbę ludności niemieckiej. Ich miejsce zajęli w dużym stopniu Węgrzy i miasto stało się centrum węgierskiej arystokracji i inteligencji. Pierwsza gazeta węgierska pojawiła się w Klużu w 1791 roku, a pierwszy teatr w 1792 roku. W 1798 roku miasto nawiedził niszczycielski pożar. W latach 1790-1848 oraz 1861-67 Kluż był stolicą Wielkiego Księstwa Siedmiogrodu i siedzibą siedmiogrodzkich władców. Poczynając od 1830 roku stało się centrum węgierskiego ruchu narodowego w Księstwie. Podczas Wiosny Ludów 1848 roku miasto zostało zajęte przez wojska węgierskie, dowodzone przez polskiego generała Józefa Bema. Po zawarciu porozumienia, w wyniku którego w 1867 roku powstała monarchia austro-węgierska, Kluż i Siedmiogród stały się częścią Królestwa Węgier. Podczas tego okresu Kluż był drugim co do wielkości miastem Węgier po Budapeszcie i stolicą komitatu Kolozs. Po przegranej przez Austro-Węgry I wojnie światowej i Traktacie w Trianon Kluż stał się częścią Królestwa Rumunii, razem z resztą Siedmiogrodu. W 1940 roku na mocy drugiego arbitrażu wiedeńskiego przypadło Węgrom, lecz wojska węgierskie zostały rozbite przez Rumunów i Sowietów w październiku 1944 roku. Na mocy traktatu paryskiego Kluż ponownie wrócił do Rumunii w 1947 roku. Węgrzy pozostali główną grupą etniczną do lat 50-tych XX wieku. Do 1974 roku oficjalną nazwą miasta było Kluż (Cluj). Komuniści przemianowali miasto na Kluż-Napoka (Cluj-Napoca), by podkreślić związki z rzymską kolonią Napoka.

W centrum miasta znajduje się Plac Węgierski, z rzymsko-katolickim, gotyckim kościołem św. Michała. Jego budowę rozpoczęto na początku XIV wieku, na wzór katedry w Koszycach. Po pożarze wieży – aktualna została odbudowana w XIX wieku. Wnętrze kościoła, surowe, typowo gotyckie, z zachowanymi w tylnej części kościoła fragmentami fresków, jeszcze z XIV wieku. Oryginalna jest też ambona.

Na placu, przed katedrą stoi okazały pomnik węgierskiego króla Macieja Korwina, któremu asystują m.in. Stefan Batory i Tadeusz Kościuszko, a w bliskim sąsiedztwie, w bocznej, wąskiej uliczce jest dom, w którym urodził się ów Maciej Korwin.

Innym zabytkiem jest prawosławny sobór katedralny, pw „Zaśnięcia Najświętszej Matki Bożej”, wzniesiony w latach 1923-33. Wzniesienie cerkwi miało znaczenie symboliczne, miało upamiętnić zjednoczenie Siedmiogrodu z pozostałymi ziemiami rumuńskimi w jednym państwie narodowym. Gotowy sobór poświęcił 5 listopada 1933 patriarcha rumuński Miron w asyście metropolity Siedmiogrodu Mikołaja oraz biskupa Klużu Mikołaja. W ceremonii brali udział król Rumunii Karol II, następca tronu Michał, członkowie rumuńskiego rządu. Świątynia łączy elementy regionalnej architektury sakralnej z wyraźnymi wpływami sztuki bizantyńskiej, m.in. główną kopułę obiektu zaprojektowano na wzór analogicznej konstrukcji w konstantynopolitańskiej świątyni Mądrości Bożej. Po bokach obszernej nawy cerkiewnej znajdują się balkony, natomiast nad wejściem – balkon przeznaczony dla chóru. Całość wspiera się na osiemnastu kolumnach. Świątynia posiada cztery wieże. W 1973 roku, w związku z nadaniem eparchii Kluż statusu archieparchii, budowla stała się katedrą arcybiskupią. Od 2006 roku jest katedrą archieparchii Vadu, Feleac i Klużu i równocześnie metropolii Klużu, Marmaroszu i Sălaju. Imponujący budynek soboru położony jest w centrum miasta.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.