Tulcza (rum. Tulcea) została założona przez Daków w VIII wieku p.n.e. jako Aegyssos. Jakiś czas później miasto zostało podbite przez Rzymian, którzy założyli tu jeden ze swoich warownych obozów, którego pozostałości zachowały się we wschodniej części miasta. Następnie nastały czasy Bizancjum, a od XIII do XIV wieku Tulcza pozostawała w rękach genueńskich kupców. Później podlegała władcom dobrudżańskim Balicy i Dobroticy, aby w 1390 roku przejść we władanie Mirczy Starego. Począwszy od 1416 roku znalazła się pod panowaniem otomańskim i osada została nazwana Hora-Tepé („połączenie wzgórz”). Wymieniona jest w notatkach z podróży Pada Giorgia (1595), Ewliji Czelebiego (1650) oraz Mattea Gondoliego (1674). W 1711 roku La Mottraye wspominał: „Jest to wioska na wzgórzu, otoczona twierdzą z siedmioma wieżami”. Pod nazwą Tulcza miejscowość pojawia się dopiero w 1694 roku. Pozostając pod turecką okupacją przez ponad 400 lat, do ok. 1860 roku była stolicą sandżaku.

Tulcza nie posiada zbyt wielu atrakcji turystycznych. Znajduje się tu jedynie kilka muzeów (w tym Muzeum Delty Dunaju) oraz usytuowany na okolicznym wzgórzu Pomnik Niepodległości wybudowany na początku XX wieku na cześć wyswobodzenia Rumunii spod jarzma Tureckiego. W parku Pomnika Niepodległości, obok muzeum archeologicznego znajdują się ruiny starej twierdzy. W Muzeum Historii i Archeologii można obejrzeć m.in. XIII-wieczny skarbiec Tatarów i kolekcję ponad 9 tys. złotych i srebrnych monet. Warto poświęcić chwilę również cerkwi greckiej (Str. Gheorghe Doja) i cerkwi katedralnej św. Mikołaja (Str. Progresului).

Miasto stanowi obecnie jeden z ważniejszych ośrodków przemysłowych i turystycznych regionu. To właśnie tutaj organizowanych jest większość wycieczek po stanowiącej jeden z najpiękniejszych rejonów przyrodniczych Rumunii – Delcie Dunaju.

Tulcza to miasto portowe we wschodniej Rumunii, odległe o około 70 km od Morza Czarnego (do którego prowadzi Suilma – odnoga delty Dunaju) położone w malowniczym zakolu Dunaju. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.