Neorenesansowy pałac z elementami neogotyku w Runowie Krajeńskim powstał w 1860 roku w wyniku przebudowy starszego dworu zbudowanego przez Jana Orzelskiego w 1595 roku. Pracami kierował berliński architekt Martin Gropius, a fundatorem był Theodor von Bethmann-Hollweg.

Murowaną rezydencję wzniesiono na planie nieregularnym, utworzonym z dwóch łączących się ze sobą prostokątów. Rozczłonkowana, o różnych wysokościach budowla była częściowo podpiwniczona. W narożniku północno-zachodnim usytuowano pięciokondygnacyjną, cylindryczną wieżę. Całość była otoczona parkiem krajobrazowym, prawdopodobnie założonym w okresie budowy starego dworu.

W 1928 roku pałac wraz z folwarkiem został sprzedany państwu polskiemu, a następnie nabył go Wiktor Szulczewski, prezes Wielkopolskiej Izby Rolniczej. Ostatnią przedwojenną właścicielką była Melania Szulczewska. W czasie II wojny światowej w pałacu znajdował się niemiecki magazyn wojskowy, który został spalony przez wycofującego się okupanta. Po wojnie, coraz bardziej popadający w ruinę pałac był pod zarządem miejscowego PGR-u do 1997 roku, kiedy to trafił w ręce prywatnego inwestora, który w bezpośrednim sąsiedztwie ruin wybudował hotel z restauracją i salami konferencyjnymi. Do dziś zachowały się częściowo pierwotne piwnice oraz wieża i mury sięgające wysokości gzymsu koronującego. Na ścianie północnej znajduje się kamienna tablica erekcyjna z 1595 roku. Zachował się także park krajobrazowy z unikalnymi okazami starodrzewia oraz dawnym domem ogrodnika i kancelarią.

Runowo Krajeńskie jest położone 4 km na południe od Więcborka, przy drodze nr 242 do Łobżenicy. Ruiny pałacu znajdują się w parku krajobrazowym, tuż obok hotelu, na sztucznym nasypie, nad stawem z kanałem, po lewej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w marcu 2010 roku.