Szlachecki dworek, konstrukcji szkieletowej w Salinie, położony nad brzegiem jeziora Salino, został zbudowany prawdopodobnie około 1758 roku, przypuszczalnie przez rodzinę Rexinów. Rezydencja jest unikatowym przykładem jednotraktowego, drewnianego dworu alkierzowego. 

Parterowa budowla z dwoma kwadratowymi alkierzami została wzniesiona na planie prostokąta i nakryta trzcinowym dachem mansardowym. Dwór ma 5 pomieszczeń na parterze i 5 sypialni na piętrze. Wnętrze dworu zdobi kominek i cztery XIX-wieczne piece, a ponadto skrzynia posażna z 1769 roku. Zachował się również unikatowy nocnik przenośny, metalowy, bogato zdobiony. Dwór usytuowany był w sąsiedztwie folwarcznych zabudowań gospodarczych, tworząc z nimi zwarty układ kompozycyjny. Budynki były rozlokowane wzdłuż boków prostokątnego dziedzińca – na osi krótszego boku dwór oraz po obu jego stronach dwa wydłużone budynki gospodarcze. W czwartym boku dziedzińca znajdowała się brama wjazdowa. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie fundamenty zabudowań gospodarczych. Z tyłu dworu, wzdłuż brzegu jeziora, rozciąga się park krajobrazowy. 

W latach 1911-45 majątek znajdował się w rękach rodziny von Kraze. Dwór zdewastowany po II wojnie światowej, został odbudowany w latach 1972-75 staraniem firmy „Technirol” (według proj. arch. Kazimierza Jarosza). Podniesiono wtedy nieco dach, gdyż pierwotnie poddasze nie miało pokoi mieszkalnych, dobudowano również kuchnię. Po pożarze w sierpniu 1987 roku, który zniszczył dach i część poddasza, dwór został odbudowany i od 1994 do roku 2000 był własnością firmy „Hydromex”. Od 2004 roku założenie jest własnością prywatną i pełni funkcje Gospodarstwa Agroturystycznego. Ten jedyny, zachowany egzemplarz budowli tego typu w Polsce został wpisany do rejestru zabytków w 1959 roku pod numerem 11.

Salino jest położone 7 km na południe od Choczewa, przy południowym brzegu Jeziora Salino.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2013 roku.