Pałac w Serokach-Parceli został zbudowany w roku 1927 w miejscu poprzedniego założenia, z fundacji Tadeusza Sroczyńskiego herbu Roch. Właściciel, będąc jednocześnie architektem i inwestorem wzniósł ową rezydencję dla swojego brata Izasława. 

Budowla nawiązuje do stylu Wazów prezentowanego przez warszawskie budowle reprezentacyjne z pierwszej połowy XVII wieku (m. in. pałace Królewski, Kazimierzowski, Ujazdowski). Wazowskie odniesienia znajdujemy w oszczędności form, pewnej eleganckiej surowości, dekoracji zredukowanej do przerwanych naczółków nad oknami i w wysokim czterospadowym dachu. Piętrowy obiekt zdobią w bocznych elewacjach „zamkowe” wieże: okazała, prosta z namiotowym dachem i maleńka okrągła po przeciwnej stronie założenia. W fasadzie na osi wystawiono aneks zwieńczony loggią i tarasem. Całość jest otoczona parkiem krajobrazowym.

Syn Izasława, Stanisław, ur. w 1911 roku, był żołnierzem AK, zginął podczas ataku na siedzibę gestapo na Szucha w Powstaniu Warszawskim. Dzień później, 2 sierpnia 1944 roku, również w czasie powstania, zginął jego młodszy brat, Zbigniew Sroczyński, urodzony w 1920 roku. Od początku lat 90-tych XX wieku założenie pałacowo-parkowe w Serokach jest własnością prywatną. Zadbany pałac jest niedostępny dla zwiedzających.

Seroki-Parcele są położone 9 km na zachód od Błonia, przy głównej drodze do Sochaczewa. Pałac znajduje się po południowej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano w lutym 2014 roku.