Najstarszy przekaz o miejscowości Siedlce pochodzi z 1448 roku. 15 stycznia 1547 roku Siedlce otrzymały prawa miejskie na prawie magdeburskim. Prywatne miasto szlacheckie położone było w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego. W pierwszym stuleciu swego istnienia miasto przeżywało dynamiczny rozwój. Obszar Siedlec wzrósł pięciokrotnie, rosła liczba mieszkańców, przybywało kupców i rzemieślników. Rozwój ten przerwały w połowie XVII wieku wojny. Odrodzenie miasta nastąpiło za Aleksandry Ogińskiej z rodu Czartoryskich. Dzięki niej miasto stało się jednym z ważniejszych ośrodków życia towarzyskiego i kulturalnego w Polsce. Na przedstawienia teatralne była zapraszana elita z całego kraju. Wśród licznych gości był król, Stanisław August Poniatowski. W czasie zaborów mieszkańcy brali czynny udział w powstaniach. Odzyskanie niepodległości w 1918 roku pozwoliło ponownie rozwinąć się Siedlcom. W okresie dwudziestolecia międzywojennego Siedlce – jeden z głównych ośrodków województwa lubelskiego – stanowiły ośrodek handlu i rzemiosła (krawiectwo i szewstwo). Siedlce były największym rynkiem pracy w regionie. Miasto miało dobre zaplecze oświatowe z publicznymi szkołami średnimi z wykształceniem ogólnokształcącym i zawodowym. Pod koniec września 1939 roku Siedlce zostały na krótko zajęte przez wojska sowieckie, skąd po kilku dniach wycofały się na linię ustaloną paktem. W czasie II wojny światowej miasto było rejonem działań partyzanckich AK, BCh i NSZ. W Siedlcach Niemcy utworzyli getto dla ludności żydowskiej z Siedlec i okolic. Od 1941 roku istniał tu obóz dla jeńców radzieckich. Miasto zostało zdobyte w wyniku walk toczonych w dniach 25–31 lipca 1944 roku przez oddziały radzieckie I Frontu Białoruskiego. Okres wojny przyniósł ogromne zniszczenia zabudowy miasta. Prawie połowa budynków legła w gruzach. Zniszczone zostało centrum miasta. Po wojnie miasto zostało odbudowane. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Zespół pałacowo-parkowy Ogińskich (osobny artykuł).

– Ratusz miejski „Jacek”. Późnobarokowo-klasycystyczna budowla zwana Jackiem została wzniesiona w połowie XVIII wieku według projektu Stanisława Zawadzkiego. Ratusz wieńczy ośmioboczna wieża z figurą Atlasa dźwigającego kulę ziemską. Ratusz został częściowo zniszczony w czasie II wojny światowej i odbudowany w latach 1945-52. Obecnie w budynku mieści się Muzeum Regionalne. Ratusz znajduje się przy ul. Piłsudskiego 1.

–  Katedra pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Neogotycka świątynia została wybudowana w latach 1906–12, staraniem ks. Józefa Scipio del Campo na planie krzyża łacińskiego według projektu architekta gubernialnego Zygmunta Zdańskiego. Kościół został konsekrowany 21 września 1913 przez bpa lubelskiego Franciszka Jaczewskiego. Ostatecznie wykończony w 1928 roku staraniem ks. Juliana Rystera z ofiar duchownych i wiernych z okazji rocznicy 10-lecia wskrzeszenia diecezji. Świątynia posiada dwie wieże o wysokości 75 metrów, jest długa na 52 metry, szeroka na 19 metrów a wysokość nawy wynosi 16,5 metra. W roku 1928 Dominik Biernacki ukończył budowę organów, którą rozpoczął w roku 1914. Podczas II wojny światowej zostały zniszczone witraże, które później odrestaurowano. Kościół przeszedł gruntowny remont w l. 1997–1998 (przed pielgrzymką papieża Jana Pawła II w 1999, podczas której odwiedził Siedlce). Katedra znajduje się przy ulicy Bp. I. Świrskiego 55.

– Klasycystyczny budynek teatru. Klasycystyczna budowla została wzniesiona na początku XIX wieku według projektu architekta Antonia Corazziego. Pierwotnie mieściły się tutaj wozownie należące do Aleksandry Ogińskiej. Początki teatru siedleckiego sięgają 1788 roku. Była to filia dworskiego teatru hetmana Ogińskiego. Wcześniej swoją siedzibę miała tu szkoła muzyczna, a obecnie w budynku mieści się Urząd Stanu Cywilnego. Budynek znajduje się się przy ul. bp. I. Świrskiego 6.

– Barokowy kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika i późnobarokowa plebania z II połowy XVIII wieku. Kościół został wybudowany w latach 1740-49, staraniem Kazimierza i Izabeli z Morsztynów Czartoryskiej według projektu Antoniego Solariego. Pracami na miejscu kierował murator warszawski Henryk Szultz. W roku 1750 ozdobiony został przez Antoniego Herliczkę, który namalował fresk ołtarza głównego i cztery ołtarze boczne w kaplicach według wzoru fresków z kościoła farnego w Węgrowie. Cztery lata później freski zastąpiono obrazami Szymona Czechowicza. Kościół został konsekrowany 14 października 1753 roku przez bpa Antoniego Ostrowskiego, sufragana krakowskiego.Świątynię wybudowano na planie prostokąta w typie bazylikowym, o dwukondygnacyjnej fasadzie poprzedzonej portykiem kolumnowym w stylu toskańskim, na którym opiera się balkon. Składa się z nawy głównej z wieńcem kaplic po bokach tworzących nawy boczne, prezbiterium, dwóch zakrystii, chóru i dwóch loży nad zakrystiami. W prezbiterium kościoła znajdują się obrazy czterech ewangelistów z kolekcji Ossolińskich. W pobliżu kościoła przy ul. Starowiejskiej znajdują się skrzydła boczne dawnej bramy – dzwonnicy, która pierwotnie miała kształt łuku triumfalnego o trzech arkadach. Brama została wzniesiona na zlecenie Michała Fryderyka Czartoryskiego w latach 1773-76 zapewne według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Rada Miejska podczas I wojny światowej nadała dzwonnicy miano Bramy księżnej Ogińskiej. W maju 1941 roku brama, która utrudniała przejazd pojazdów pancernych, została rozebrana przez Niemców. Obecnie pozostały jedynie skrzydła boczne zawierające niewielkie pomieszczenia użytkowe Kościół znajduje się przy ul. Floriańskiej 1.

– Odwach to klasycystyczna budowla, wzniesiona na planie litery T, wybudowana w drugiej połowie XVIII wieku., rozbudowana w I połowie XIX wieku. Dawniej służyła jako budynek wag miejskich, później pełniła funkcję pomieszczenia dla straży miejskiej, obecnie jest siedzibą Miejskiej Biblioteki Publicznej. Odwach znajduje się przy ul. Piłsudskiego 5.

– Klasycystyczny budynek Poczty Polskiej jest dwukondygnacyjną budowlą zbudowaną na planie prostokąta, zaprojektowaną przez architekta Antonia Corazziego. Budowla została wzniesiona w latach 1827-28, poprzedzona reprezentacyjnym czterokolumnowym frontonem. Pierwotnie w miejscu budynku mieściła się austeria przy Trakcie Brzeskim, w której za czasów Aleksandry Ogińskiej wydawano posiłki dla biednych. Obecnie w budynku mieści się Poczta Polska i Bank Pocztowy. Poczta Polska mieści się przy ul. Piłsudskiego 2.

Siedlce są położone około 90 km na wschód od Warszawy, przy autostradzie A-2 do Terespola.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku.