Klasycystyczny zespół pałacowo-parkowy w Siernikach został zbudowany w latach 1786-88 dla Katarzyny z Raczyńskich Radolińskiej, a ukończony przed 1804 rokiem przez jej córkę Wiridiannę Kwilecką. Piętrowa rezydencja zaprojektowana przez Jana Christiana Kamsetzera, została wzniesiona na rzucie prostokąta i nakryta czterospadowym dachem. Budową kierował Antoni Hohne, a kamienne detale rzeźb wykonał Jan Szepsa.

Fasadę frontową ozdobiono jońskim portykiem w wielkim porządku, poprzedzonym szerokimi schodami, z tympanonem wspartym na czterech kolumnach. W tympanonie umieszczono napis: „Sobie, Swoim, Przyjaźni, Czasowi” mówiący o sentymentach fundatorki pałacu. W fasadzie ogrodowej znajduje się trójboczny ryzalit wielkiej sali rotundowej o wysokości dwóch kondygnacji, poprzedzony dwubiegowymi schodami z tarasem, ozdobiony pilastrami i zwieńczony płycinową attyką. W środkowej płycinie attyki umieszczony był niegdyś rzeźbiony kamienny kartusz,  z monogramem CR w środkowym polu, zwieńczony niewielką tarczą z herbami – przypuszczalnie Leszczyc Radolińskich i Nałęcz Raczyńskich. Elewacje pokryte tynkiem i wsparte na wysokim cokole uzyskały bardzo skromną dekorację, ograniczającą się do boniowania lub pilastrów akcentujących naroża, obramień okien oraz profilowanych gzymsów z antycznym motywem ząbkowania. Okna na reprezentacyjnym parterze są prostokątne i znacznie większe niż na piętrze, gdzie mają kształt zbliżony do kwadratu. Na parterze znajdowały się pokoje reprezentacyjne, w tym westybul, sala okrągła, salon biały, w przyziemiu kolumnowa okrągła sala terrena ozdobiona iluzjonistycznymi malowidłami, z kopułą ozdobioną obłokami. We wnętrzach częściowo zachowała się stolarka, kominki marmurowe, sztukaterie, malowidła i posadzka. Przed pałacem znajduje się honorowy dziedziniec z dwoma symetrycznymi oficynami z około 1786-88 i dwoma oficynami gospodarczymi z początku XIX wieku. Całość została otoczona parkiem krajobrazowym o powierzchni 1,5 ha, z 30 gatunkami starych drzew, aleją kasztanowo-lipową i 400 metrowym kanałem na osi pałacu od strony parku.

W 1849 roku dobra przeszły na własność rodziny Szułdrzyńskich i w ich rękach pozostawały do 1939 roku. W 1907 roku rezydencja była przebudowywana. Po II wojnie światowej zdewastowany pałac był remontowany na muzeum wnętrz klasycystycznych. Obecnie w rękach prywatnych, w stanie remontu.

Sierniki są położone 6,5 km na wschód od Rogoźna, 3 km na południe od drogi nr 241 do Wągrowca. W prawo należy skręcić w miejscowości Pruśce.

Zdjęcia wykonano w maju 2011 roku.