Pierwotny dwór w Srebrnej został zbudowany na początku XIX wieku.

Była to parterowa budowla wzniesiona na sklepionych kolebkowo piwnicach z charakterystycznym kolumnowym portykiem (obecnie w miejscu kolumn znajdują się pilastry). Obok dworu wybudowano piętrową oficynę.

W 1852 roku Eugeniusz Piwnicki, właściciel majątku Sikórz, nabył dobra Srebrna drogą licytacji od Roberta Fuhrmanna, wysokiego urzędnika dworu carskiego. Dobra te przekazał swojemu synowi Stanisławowi. W 1872 roku do dworu dobudowano dwupiętrową wieżę.

W 1902 roku Piwniccy rozpoczęli generalną przebudowę dworu na neorenesansowy pałac według projektu architekta Kornelego Gabrielskiego, w swoim czasie bardzo wziętego budowniczego. Połączono wówczas przebudowany dwór z z piętrową oficyną za pomocą dwukondygnacyjnego łącznika. Od strony rzeki Wierzbicy i stawu na elewacji pałacu umieszczono kartusz herbowy z herbami : Lubicz – Piwnickich i Świnka – Zielińskich. Całość jest położona w obszernym założeniu parkowym o powierzchni ponad 5 ha, założonym w 1870 roku, które projektować miał słynny Stefan Celichowski.

Piwniccy wraz z Zielińskimi położyli ogromne zasługi dla rozwoju tej części Mazowsza, zwłaszcza na polu kultury, sztuki i oświaty. Pałace w Srebrnej i Sikorzu były miejscem pobytu czołowych twórców polskich, w tym Antoniego Słonimskiego, Juliana Tuwima, Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Hieronima Morstina i innych. Od 1898 roku rezydencja znajdowała się w rękach Marii z Piwnickich i Konstantego Zielińskiego. W latach międzywojennych  naturalną scenerię pałacu wykorzystano do nakręcenia głośnego przed wojną filmu „Znachor”. Po II wojnie światowej w latach 1978-82 pałac i park poddano gruntownej restauracji. Obecnie pałac w Srebrnej stanowi jeden z najlepiej utrzymanych na Mazowszu obiektów zabytkowych. Jego właścicielem jest PKN Orlen. Niestety jest on niedostępny dla zwiedzających.

Srebrna jest położona 9 km na północny – zachód od Płocka, po prawej stronie drogi nr 559 do Lipna. Do pałacu należy skręcić w prawo w kierunku na na Nową Białą, a następnie koło figurki w lewo, w las. Asfaltowa droga doprowadzi nas do samej bramy pałacowego parku.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2010 roku.