Cmentarz mennonicki w Stawcu, założony w XVIII wieku, to jedna z największych i najładniejszych żuławskich nekropolii. Została ona założona na planie zbliżonym do prostokąta o wymiarach 105 x 74 m, podzielony na 4 kwatery lipowymi alejami, z lipową obsadą granic. Zachowało się tutaj wiele nagrobków, między innymi: stele z piaskowca, cippusy i podstawy pod krzyże. Umieszczone są na nich liczne motywy symboliczne , tj.skrzyżowane palące się pochodnie, kotwice czy tulipany. Na nagrobkach znajdują się m.in. nazwiska Bernard Bergmann, Bernard Classen, Dietrich Djamin, Maria Dick, Abraham Ens, Gertruda Ens, Maria Ens, Peter Suckau, Maria Wiens. Teren cmentarza jest zadbany, zadrzewiony oraz wyjątkowo prezentuje się w jesiennej scenerii. Uroku cmentarzowi dodaje porastający drzewa bluszcz.

Cmentarz mennonicki związany był z drewnianym domem modlitwy zbudowanym w 1768 roku, podobnym do świątyni mennonickiej ze Stogów. Była to konstrukcja drewniana, zbudowana na planie prostokąta o wymiarach 12,5 x 23,10 m posiadająca dwie dodatkowe sale. Wnętrze świątyni było skromne, a na jej wyposażeniu były: organy, ambona, ławki na podwyższeniu dla starszych i nauczycieli, a także drewniane empory oraz ławki dla wiernych ustawione w rzędach. Podczas II wojny światowej lub wkrótce po niej obiekt został zniszczony, cmentarz dewastowany przez 50 lat został ostatnio uporządkowany, część nagrobków została zakonserwowana i postawiona, postawiono nowe ogrodzenie.

Zdjęcia wykonano w maju 2020 roku.

Stawiec jest położony na Żuławach Malborskich, oddalona o ok. 8 km na południowy-zachód od Nowego Dworu Gdańskiego.