Nie znalazłem informacji o tym kto i kiedy wybudował pałac w Sucharach. Wiadomo tylko że do pierwszej wojny światowej był on własnością niemieckiej rodziny, od której przejął go Urząd Osadniczy w Poznaniu.

Dwupiętrowa rezydencja została wzniesiona na planie prostokąta i nakryta dwuspadowym dachem. Południowa elewacja, mimo że na pozór wygląda jak boczna, w rzeczywistości stanowi elewację frontową. Tu umieszczone jest główne wejście do pałacu. W lewej części elewacji zachodniej znajduje się podwójny ryzalit i węższa część na planie półkola zwieńczona balkonem. Całość otacza zadbany park krajobrazowy.

W 1921 roku od tegoż urzędu dom został kupiony przez zakon pallotynów. Pallotyni przebudowali rezydencję na własne potrzeby, między innymi dawną salę balową zamienili na kaplicę p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, która służy do dziś domownikom oraz okolicznym mieszkańcom. Pałac służył różnym celom polskiej prowincji pallotynów, mieściło się tu między innymi gimnazjum i dom rekolekcyjny. W czasie II wojny światowej pałac zajęli Niemcy. Po wojnie w 1945 roku pallotyni powrócili do pałacu i otworzyli w nim nowicjat kleryków i braci. W latach 1946-47 mieściło się tu studium filozofii i teologii, a następnie do 1951 roku ponownie nowicjat braci. W latach 1951-91 pałac stał się domem nowicjackim sióstr pallotynek, a następnie ponownie wrócili pallotyni, którzy mieszkają tu do dziś.

Suchary położone są 5 km na północ od Nakła nad Notecią, przy lokalnej drodze do Mroczy. Pałac-klasztor znajduje się w północno-wschodniej części wsi.

Zdjęcia wykonano w styczniu 2008 roku.