Neobarokowy pałac z elementami renesansu francuskiego w Sucuminie został wzniesiony w latach 1860-90, na fundamentach starszego założenia.

Piętrową rezydencję zbudowano na rzucie prostokąta i nakryto dachem dwuspadowym. We wschodniej części budowli wzniesiono dwupiętrową więżę nakrytą dachem mansardowym. Zachodnia, starsza część pałacu zbudowana została w stylu neoklasycystycznym, natomiast wschodnia, młodsza zawiera elementy eklektyczne i wczesnej secesji niemieckiej. Pod rezydencją zachowała się jedna piwnica gotycka z oryginalnym oknem gotyckim o grubości ściany powyżej 1,5 m, której fundamenty są zbudowane z nieociosanych głazów polnych i cegły, pozostała część pałacu stanęła na podmurówce z ciosanych głazów. Elewacje budynku są ozdobione formami barokowymi, klasycystycznymi, ale najwięcej jest form secesyjnych z końca XIX  i początku XX wieku. Wewnątrz zachowała się lustrzana sala balowa, oraz secesyjna klatka schodowa łącznie z werandą, a w nowszym skrzydle – dawna biblioteka i jadalnia ze snycerką neobarokową. Całość była otoczona parkiem krajobrazowym, z którego do dziś pozostały mizerne resztki.

Nie znamy fundatora budowy pałacu, wiadomo tylko że do drugiej połowy XIX właścicielami obiektu były rodziny polskie, natomiast w drugiej połowie XIX wieku przeszedł w ręce niemieckie na zasadzie sprzedaży. Po II wojnie światowej pałac wraz z folwarkiem użytkował miejscowy PGR. W pałacu mieściły się mieszkania dla pracowników gospodarstwa, a w jednym z pomieszczeń znajdowała się kaplica. W 2007 roku zrujnowaną rezydencję kupił łódzki antykwariusz Konrad Ber i powoli ją doprowadza do dawnej świetności.

Sucumin jest położony 8 km na południowy-zachód od Starogardu Gdańskiego, przy drodze nr 22 do Chojnic. Pałac znajduje się tuż przy drodze, po jej północnej stronie.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.