Neoklasycystyczny pałac w Swadzimiu zbudowany został w roku 1910 z inicjatywy Leona Plucińskiego według projektu Rogera Sławskiego.

Jest to budynek piętrowy, składający się z trzech brył, wzniesionych na rzucie prostokąta, nakrytych płaskim dachem. W osi dziewięcioosiowej elewacji frontowej korpusu głównego usytuowano trójosiowy ryzalit zwieńczony trójkątnym szczytem wystającym ponad płaski dach. Ryzalit poprzedzono zabudowanym gankiem dźwigającym taras pierwszego piętra. Elewacja ogrodowa korpusu została poprzedzona tarasem na poziomie parteru. Do bocznej ściany południowego skrzydła dostawiono piętrowy, półkolisty ryzalit. Płaskie ściany urozmaicają pilastry między oknami. W 1924 roku do korpusu głównego dobudowano skrzydło, które zostało zaprojektowane przez Stanisława Mieczkowskiego. Wokół pałacu rozciąga się piękny park krajobrazowy założony w XIX wieku o powierzchni przeszło 7 hektarów ze stawem. 

Plucińscy byli właścicielami majątku do 1939 roku. Po II wojnie światowej niezniszczony pałac był własnością Rolniczego Zakładu Doświadczalnego Akademii Rolniczej w Poznaniu. Obecnie teren z pałacem prawdopodobnie są własnością Kurii Poznańskiej. Zaniedbany pałac jest w trakcie remontu.

Swadzim jest położony około 12 kilometrów na zachód od Poznania, przy drodze nr 92 do Tarnowa Podgórnego. Do rezydencji położonej po południowej stronie drogi można się dostać przez mostek nad stawem, znajdujący się od ulicy Lipowej.

Zdjęcia wykonano w maju 2014 roku.