W X wieku tereny nad Świną Mieszki I włączył do swego państwa. W wiekach późniejszych władali tu książęta pomorscy, którzy po obu stronach rzeki wznosili grody warowne, kilkakrotnie niszczone przez duńskie najazdy w XII wieku. W latach 1185–1227 Świnoujście z całym Pomorzem Zachodnim stało się lennem Danii. W 1628 roku wojska cesarskie opanowały Bramę Świny i wybudowały umocnienia broniące dostępu na Świnę od strony morza. Kończący wojnę trzydziestoletnią (1618-48) pokój westfalski pozostawił miasto wraz z całym Pomorzem Zachodnim Szwecji do 1720, kiedy to Prusy odkupiły wyspy Wolin i Uznam. W 1743 roku na północ od wioski Swine powstało osiedle o nazwie Swinemünde, oficjalnie ogłoszone portem morskim w 1747 roku. Świnoujście uzyskało prawa miejskie od Fryderyka Wielkiego w 1765 roku. W 1854 roku rozpoczęto budowę najwyższej wówczas w świecie latarni morskiej, którą uruchomiono już w grudniu 1857 roku. W 1824 roku miasto stało się kurortem, a w 1895 roku, po odkryciu źródeł solanki i borowiny – uzdrowiskiem. W czasie II wojny światowej w mieście funkcjonowała mała stocznia, port przeładunkowy oraz baza zaopatrzenia niemieckiej floty wojennej. Miasto i port zostały zniszczone głównie podczas nalotów alianckich 12 marca i 16 kwietnia 1945 roku. 5 maja 1945 roku miasto zostało zajęte przez armię sowiecką.

Po zakończeniu II wojny światowej Świnoujście zostało najbardziej na zachód położonym polskim portem.  W 1948 roku rozpoczęto odbudowę i przebudowę portu Świnoujście z wojennego na handlowo – rybacki. Część uzdrowiskowa miasta zajmowana była przez wojska radzieckie do 1957 roku, a do przełomu lat 80. i 90. w Świnoujściu istniała baza radzieckich okrętów wojennych wraz z zapleczem. W latach 60. i 70. XX wieku powstał port morski, który wraz ze szczecińskim utworzył zespół portów Szczecin-Świnoujście. W grudniu 2006 roku portowego terminalu LNG.

Komunikację pomiędzy wyspami Uznam i Wolin zapewniają promy „Bielik” kursujące pomiędzy centrum i Warszowem przez całą dobę, które transportują pieszych, pojazdy jednośladowe oraz samochody osobowe mieszkańców miasta oraz prowadzących na jego terenie działalność gospodarczą. Drugą przeprawę promową stanowią promy „Karsibór” pływające pomiędzy Ognicą i południową częścią wyspy Uznam, promy te transportują pieszych oraz wszystkie pozostałe pojazdy. W ciągu drogi krajowej nr 93 od wielu lat planowane jest wybudowanie tunelu drogowego pod Świną.

Miasto posiada specyficzną zabudowę wynikająca z morskiego charakteru miasta. Znajdują się tu zabytkowe budowle portowe, ale także i kamienice, liczne pensjonaty, hotele. Ukształtował się tutaj także drugi układ urbanistyczny dzielnicy nadmorskiej położonej pomiędzy świnoujską promenadą a oddzielającym ją od śródmieścia pasem zieleni, przede wszystkim zabytkowym Parkiem Zdrojowym.Najważniejsze zabytki miasta to:

– Kościół Chrystusa Króla zbudowany w latach 1788–92, na miejscu gotyckiej świątyni w centrum miasta przy Placu Kościelnym (Słowiańskim). W nawie głównej zwisa ze stropu drewniany model korwety (brak zdjęcia).

– Wieża garnizonowego kościoła luterańskiego pw. Marcina Lutra z 1904 roku, zniszczonego pod koniec II wojny światowej, obecnie pełni funkcję wieży widokowej i kawiarni (ul. Paderewskiego 7)(brak zdjęcia).

– zespół fortów twierdzy Świnoujście nad rzeką Świną, wybudowanych w latach 1848–63 i 1877–1900:- fort I Gerharda (Fort Wschodni). W pomieszczeniach fortu oglądać można ekspozycję dotyczącą świnoujskich fortyfikacji, eksponaty znalezione na ich terenie, – fort II z lat 1848–60, wysadzony w latach 70. XX wieku w związku z rozbudową świnoujskiego portu, – fort III Anioła, z lat 1845–58, wzorowany na mauzoleum Hadriana, – fort IV Zachodni, wybudowany w latach 1843–63, wielokrotnie modernizowany, po wojnie do 1962 roku stacjonowały tu wojska radzieckie.

– Park Zdrojowy z XIX wieku.

– dawny ratusz, z 1805 roku, obecnie Muzeum Rybołówstwa Morskiego na Placu Rybaka, ze zbiorami z historii rybołówstwa, dziejów miasta i regionu, zabytkowymi przyrządami nawigacyjnymi i okazami fauny morskiej.

– Latarnia Morska, z lat 1854–57, najwyższa na polskim wybrzeżu (68 m wysokości), znajduje się w rejonie Fortu Wschodniego, przy ul. Bunkrowej, na prawym brzegu Świny.

– Falochron Zachodni ze Stawą Młyny – o długości ok. 350 m, wybudowany w latach 1818–1923, przy ujściu Świny. Stawa Młyny jest symbolem Świnoujścia.

– Falochron Centralny – budowany w latach 1818–1923, na prawobrzeżnej części miasta na wyspie Wolin przy ujściu Świny o długości przeszło 1400 metrów w głąb morza (najdłuższy falochron kamienny w Europie).

Świnoujście to najdalej wysunięte na północny zachód miasto w kraju, jedyne w Polsce miasto położone na 3 dużych wyspach: Uznam, Wolin, Karsibór oraz na kilkudziesięciu (łącznie 44) wyspach i wysepkach, położone około 70 km na północ od Szczecina.

Zdjęcia wykonano w maju 2022 roku.