Zamek Urquhart został wzniesiony w pierwszej połowie XIII wieku na polecenie ówczesnego króla Szkocji, Aleksandera II. Usytuowano go na dwóch niewysokich wzgórzach tuż nad zachodnim brzegiem jeziora Loch Ness. Cały kompleks zajmuje powierzchnię o wymiarach 152 na 45.7 metrów i przyjmuje kształt nieregularnej cyfry „8”. Z trzech stron warownię chroniły wody jeziora. Od zachodu czyli od strony lądu dostępu do niego broniła natomiast szeroka na 4.8 metrów i głęboka na 7.6 metrów fosa. Dostęp od tej strony był możliwy jedynie poprzez przerzucony ponad fosą drewniany, zwodzony most, który prowadził do najniższego punktu łączącego obydwa zamkowe wzgórza. Most był broniony przez dwie, wybudowane na planie litery „D” wieże, które jednocześnie flankowały główną bramę. Dodatkowo zarówno przed mostem, jak i za nim wybudowana została tzw. szyja bramna czyli boczne mury chroniące samą drogę. Do dnia dzisiejszego z całego budynku bramnego zachowały się jedynie dwie kondygnacje wspomnianych wież wraz z osadzonym między nimi pasażem.

Po drugiej stronie dziedzińca, niemalże naprzeciwko głównej bramy znajduje się kolejne wejście, tzw. brama wodna. Zgodnie z nazwą pozwalała ona na dostęp do twierdzy od strony jeziora. Na południe od głównej bramy lądowej (na prawo) znajduje się gospodarcza część zamkowego kompleksu. W późniejszych latach wokół całego wzgórza ulokowano również szereg budynków gospodarczych. Po otoczeniu ich kurtynowym murem miejsce to zaczęło pełnić funkcję tzw. dziedzińca gospodarczego. Około roku 1400 główna część zamku została przesunięta w stronę północną, zajmując niższe z dwóch wzgórz. Całość została następnie otoczona potężnym kurtynowym murem tworząc tzw. dziedziniec zewnętrzny. Wspomniany mur, szczególnie od strony lądu zachował się niemal w całości. W najwyższym punkcie tej części zamku zachowały się fundamenty prostokątnej w planie budowli. Wedle najbardziej popularnej teorii przyjmuje się, że znajdowała się tutaj zamkowa kaplica. Po wschodniej stronie dziedzińca, tuż nad samym brzegiem jeziora ulokowany został Wielki Hall. Główna sala bankietowo – sądowa mieściła się na pierwszym piętrze budowli. Do niej, od strony północnej przylegał również, ściśle prywatny salon lorda. Kuchnie oraz spiżarnie znajdowały się natomiast na parterze oraz w budynku przyległym do Wielkiego Hallu od strony południowej.

Najbardziej imponującą budowlą zamku jest położona na północnym krańcu kompleksu pięciokondygnacyjna wieża Granta, wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 12.4 na 10.9 metrów. Jej główne wejście prowadziło wprost na pierwsze piętro budowli, do ulokowanego na tym poziomie hallu. Na drugim piętrze wieży znajduje się tzw. dolna sypialnia mogąca jednocześnie pełnić rolę pokoju gościnnego dla przyjaciół lorda. Położona ponad nią sypialnia lorda, była zarazem jego ściśle prywatnym pokojem lub kancelarią. W trzech kwadratowych, niewielkich wieżyczkach ulokowanych na rogach szczytu głównej wieży znajdowały się kwatery dla zamkowej służby. W obrębie trzeciego dziedzińca, zwanego wewnętrznym, skupiającego się główne wokół tzw. wieży Granta znajdują się dwie inne budowle, magazyn i kuchnia.

Na przełomie XIV i XV wieku zamek był częstym miejscem klanowych rozgrywek o szkocką koronę. W 1692 roku w czasie jednego z powstań szkockich warownia została wysadzona w powietrze, aby zapobiec zajęcia jej przez jakobitów. Po tym wydarzeniu zdewastowany zamek został ostatecznie opuszczony i od tego czasu popadł w ruinę. Obecnie w pełni zabezpieczone ruiny udostępnione są dla zwiedzających.

Zamek Urquhart jest położony na zachodnim brzegu Loch Ness, ok 70 km na północny-wschód od Fortu William, przy drodze nr A82 do Inverness.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2023 roku.