Barokowy pałac w Sztynorcie powstał w latach 1689-91 na gruzach poprzedniej budowli zniszczonej przez Tatarów w czasie potopu szwedzkiego. Pałac odbudowała Maria Eleonora von Donhoff, trzecia żona Gerharda Lehndorffa.

Była to dwukondygnacyjna budowla założona na planie prostokąta, przykryta czterospadowym stromym dachem. W osi frontowej zbudowano niewielki ryzalit zwieńczony wysokim naczółkiem. W sieni znalazły się reprezentacyjne dwubiegowe, dębowe schody.

W latach 1829-80 przeprowadzono wielką przebudowę i rozbudowę założenia zapoczątkowaną przez Annę Lehndorff z domu Hohn. Rozebrano flankujące pałac zabudowania gospodarcze i dobudowano boczne skrzydła. Zachodnie skrzydło zamknęła wieża kryta czterospadowym dachem, a ryzalit fasady przebudowano w stylu neogotyckim. Od strony elewacji ogrodowej dobudowano do obu naroży alkierzowe wieże. W parku założonym przez Eleonorę von Donhoff zbudowano neoklasycystyczną herbaciarnię, neogotycką kaplicę i ośmioboczną, neogotycką kaplicę grobową Lehendorffów.

Lehendorffowie mieszkali w pałacu do 1944 roku. Ostatnim właścicielem majątku był Heinrich von Lehendorff, który został zabity w 1944 roku za udział w spisku na życie Hitlera. W 1941 roku pałac został zajęty przez ministerstwo spraw zagranicznych Rzeszy. W czasie wojny pałac uniknął zniszczenia. Po wojnie do 1947 roku w pałacu miała siedzibę kwatera wojsk sowieckich, które w pomieszczeniach folwarcznych gromadziły dzieła sztuki i żywy inwentarz przeznaczone do wywózki do ZSRR. Po odejściu Sowietów zdewastowany majątek był użytkowany przez PGR. Obecnie całe założenie jest własnością firmy Tiga Yacht & Marina i czeka na przywrócenie dawnej świetności.

Sztynort jest położony 17 km na południe od Węgorzewa, przy lokalnej drodze łączącej Srokowo z Pozezdrzem. Miejscowość jest otoczona wodami jezior: Mamry, Dargin i Sztynorckiego. Pałac znajduje się w centrum wsi nad jeziorem Sztynorckim.

Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku.