Pałac w stylu neorenesansu francuskiego w Tarcach został zbudowany w 1871 roku z inicjatywy Stanisława Ostroróg–Gorzeńskiego, według projektu architekta Stanisława Hebanowskiego. Datę powstania pałacu potwierdza chorągiewka z datą 1871 umieszczona na wyższej wieży.

Podpiwniczona, piętrowa rezydencja z drugim piętrem ukrytym w dachu mansardowym, została wzniesiona na rzucie prostokąta. W narożach pałacu znajdują się cztery zróżnicowane, okrągłe wieże zwieńczone ostrosłupowymi daszkami. W osiach obu dłuższych fasad usytuowano wydatne ryzality zwieńczone wolutowymi szczytami. Ryzalit frontowy został poprzedzony filarowym gankiem z podjazdem. Są tu również charakterystyczne dla stylu neorenesansu realizowanego przez Hebanowskiego zdwojone oprawy okien pietra. We wnętrzu mieści się okazała sień, z pilastrowym podziałem i obiegającymi ją schodami. Pałac otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym o powierzchni 10 ha założonym w pierwszej połowie XIX wieku. Znajdują się w nim dwa stawy i stary drzewostan o pomnikowych rozmiarach.

Ostrorogowie-Gorzeńscy, herbu Nałęcz, byli właścicielami pałacu aż do roku 1926. Po śmierci Stanisława Gorzeńskiego majątek przeszedł w ręce jego syna Zbigniewa (1869-1926). Zbigniew Ostroróg-Gorzeński nie pozostawił potomstwa. Po jego śmierci Tarce przeszły, na mocy testamentu w ręce hrabiego Zdzisława Bończa-Skarżyńskiego, który był ostatnim, przedwojennym właścicielem majątku. W rezydencji przebywało wielu znakomitych gości. Do najznakomitszych należeli m.in. wybitny malarz Wojciech Kossak, pisarka Magdalena Samozwaniec i poetka Maria Pawlikowska-Jasnorzewska oraz marszałek Edward Rydz-Śmigły. Po II wojnie światowej pałac z przyległym parkiem, jak i majątek, zostały upaństwowione. Wnętrze pałacu uległo znacznemu przekształceniu przez wstawienie nowych ścianek działowych, wybicie nowych otworów, zmianę biegu schodów oraz założenie w sieni nowego dzielącego ją stropu. W obiekcie zaczęto organizować kursy i szkolenia dla rolników i spółdzielców, następnie utworzono zasadniczą szkołę rolniczą, a w 1973 roku technikum rolnicze. W tym okresie obiekt zaczął stopniowo podupadać. W 2006 roku pałac wraz z wydzieloną częścią parku nabyła od Starostwa Powiatowego w Jarocinie rodzina Trzcielińskich z zamiarem urządzenia w obiekcie hotelu. Na początku 2007 roku rozpoczęły się prace renowacyjne parku i pałacu, który wówczas wymagał natychmiastowego ratunku. 27 listopada 2010 roku pałac-hotel został uroczyście otwarty. Do dziś trwają jeszcze prace rewaloryzacyjne w parku. 

Tarce są położone 4 km na północny-wschód od Jarocina, przy drodze nr 443 do Gizałek.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2012 roku.