Pierwotny dwór w Trzygłowiu powstał w drugiej ćwierci XVII wieku z fundacji rodu von Mellin. Budowla wzniesiona na wschodnim brzegu jeziora, miała formę parterowej budowli ryglowej, na ceglanym podpiwniczeniu, z dachem krytym słomą. Około połowy XVIII wieku Henning Christian von Mellin odnowił dwór i zmodernizował wnętrze.

Kolejne zmiany w bryle i wystroju dworu nastąpiły po 1803 roku, kiedy majątek przeszedł na własność Heinricha von Oertzen. Od frontu nadbudowano piętro, a główne wejście poprzedzono empirowym gankiem. Elewacje dworu otynkowano i ozdobiono boniowaniem na całej powierzchni, w fasadzie wprowadzono profilowany gzyms kordonowy, a otwory okien ujęto opaskami. Wprowadzone zmiany wystroju nosiły cechy klasycyzmu.

W 1820 roku majątek przeszedł na własność Adolfa Ferdynanda von Thaddena, jako wiano zaślubionej Henrietty von Oertzen. Rodzina w późniejszym czasie przyjęła nazwisko Thadden-Trieglaff. Dwór oprócz funkcji mieszkalnej i reprezentacyjnej stał się lokalnym centrum religijnych spotkań pietystów. Stosownie do nowych funkcji w latach 1840-44 dobudowano do północnej części zachodniej elewacji „Białą Salę”.

Powstał wówczas budynek ryglowy, na rzucie prostokąta, podpiwniczony, parterowy, nakryty płaskim dachem dwuspadowym. W południowej części elewacji zachodniej dostawiono drewniany, arkadowy portyk poprzedzający wejście. Równocześnie powiększono park, wykorzystując malownicze położenie na lekko wyniesionym brzegu jeziora.

Kolejną przebudowę rezydencji podjął Adolf von Thadden-Trieglaff na przełomie XIX/XX wieku. Do południowej ściany szczytowej ryglowego dworu dobudowano nowe, reprezentacyjne skrzydło pałacowe, z bogatym wystrojem architektonicznym i wnętrzami nawiązującymi do baroku. Mocno rozczłonowana bryła z dostawioną do elewacji frontowej trzykondygnacyjną wieżą mieszczącą klatkę schodową stała się dominantą w krajobrazie wsi. W południowej części pałacu urządzono kaplicę poprzedzoną niewielkim holem.

Ostatnim właścicielem majątku przed II wojną Światową był Reinhold von Thadden-Trieglaff. Rezydencja wraz z zespołem zabudowań folwarcznych bez zniszczeń przetrwała czas wojny. Po jej zakończeniu w majątku stacjonowały wojska radzieckie, a następnie zabudowania wraz z przynależnymi gruntami weszły w skład Państwowych Nieruchomości Ziemskich. Wnętrza rezydencji adaptowano na cele administracyjno-mieszkalne. W latach 60-tych XX wieku rozebrano „Białą Salę” i empirowy ganek, oraz zlikwidowano portyk, zastępując go płaskim ryzalitem zwieńczonym drewnianym, trójkątnym szczytem. W neobarokowym skrzydle zachowały się elementy dawnego wystroju wnętrz: w głównym holu – kominek dekorowany kartuszem herbowym, drewniana klatka schodowa z balustradą oraz witraż, sztukaterie z motywami wici roślinnej na sufitach sali jadalnej i salonu, stolarka drzwiowa malowana techniką mazerunku. Od roku 1969 zorganizowano tu gospodarstwo rolne, przekształcone następnie w Stację Hodowli Roślin. Obecnie stanowi własność prywatną i jest w trakcie remontu.

Trzygłów jest położony 9 km na północny-zachód od Płotów, 3 km na zachód od drogi nr 109 Płoty – Gryfice. Pałac znajduje się w centrum wsi.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.