Fundatorem murowanego zamku w Uniejowie był arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki. Budowlę wzniesiono około 1350 roku na sztucznym kopcu na zachodnim brzegu Warty. Pierwotny zamek zbudowany na miejscu wcześniejszej budowli składał się z czworobocznego obwodu murów o wymiarach 23 x 29 m z przelotem bramnym od południa, trzykondygnacyjnego domu mieszkalnego wzdłuż kurtyny zachodniej i wieży o średnicy 9 m wysuniętej na zewnątrz z kurtyny wschodniej.

         W 1381 roku warownia została zdobyta i splądrowana przez Bernarda z Grabowa. Około XV wieku zamek został rozbudowany i wzmocniony przez budowę dwóch wież w narożnikach domu mieszkalnego, wzniesienie wieży bramnej oraz otoczenie całego założenia zewnętrznym murem obwodowym. W 1492 roku zamek został powtórnie zdobyty, tym razem przez Wawrzyńca Kośmidra Gruszczyńskiego, a w 1525 roku budowla spłonęła.

         W 1534 roku nastąpiła przebudowa warowni z inicjatywy starosty Stanisława z Gomolina , a w latach 1638 i w 1645 arcybiskupi Jan Wężyk i Maciej Łubieński przekształcili zamek w renesansowo-barokową rezydencję. Około połowy XVII wieku zamek stracił znaczenie jako siedziba prymasów, a po sekularyzacji dóbr kościelnych w XVIII wieku, został częściowo opuszczony. W 1836 roku rząd carski przekazał go generałowi Aleksandrowi Tollowi. Tollowie przeprowadzili kolejny remont i mieszkali w zamku do I wojny światowej. W latach międzywojennych na zamku funkcjonował pensjonat. Po zniszczeniach w czasie II wojny światowej, zamek został odbudowany w latach 1956-67. Po odbudowie mieściło się tu archiwum, a następnie zespół hotelowo-gastronomiczny, który istnieje do dziś.

         Uniejów jest położony 52 km na północny-zachód od Łodzi przy drodze nr 72 do Turka. Zamek znajduje się na lewym, zachodnim brzegu Warty około 300 m na zachód od rynku.

         Zdjęcia wykonano w październiku 2004 roku.