Zespół pałacowy Czettriztów. Pałac wybudowała rodzina von Czettritz po pożarze ich pierwotnej siedziby – zamku Nowy Dwór w 1606 roku. Do połowy XVII wieku w rezydencji zamieszkiwała wdowa po Diprandzie von Czettritz. Po jej śmierci pałac przeszedł w ręce Henryka von Czettritz a potem Marii Katarzyny Bibrian z domu Czettritz.

W końcu w roku 1738 rezydencja wraz z miastem przeszła w posiadanie Konrada Maksymiliana Hochberga. Nastąpiły prace modernizacyjne. Dostawiono wówczas cylindryczną wieżę z klatką schodową, a w murze wykuto nowe wejście, ozdobione pseudorenesansowym portalem i herbem Hochbergów. Od 1882 roku siedziba ulegała dalszej modyfikacji. Od strony południowej dobudowano dwukondygnacyjny człon z płaskim stropodachem a w latach następnych dalszy fragment muru oraz wysoki budynek administracyjny. Pałac uzyskał wówczas szatę renesansową. Ostatnią rozbudowę przeprowadzono w roku 1922 w kierunku południowym.

Obecnie jest to czterokondygnacyjna budowla posadowiona na planie wydłużonego prostokąta, ozdobiona renesansowymi szczytami i portalami. Kompleks posiadłości obejmował: pałac, park pałacowy z dwoma willami, dwie oficyny ze stajnią i wozownią oraz folwark. Z czasem ul. Zamkowa rozdzieliła część pałacową i część folwarczną.

Na terenie parku znajdują się dwie wille – nr.1 – willa księżnej Daisy – pochodząca z 1899 roku willa zarządcy dóbr Hochbergów przy ul. Moniuszki 43 przebudowana w latach 1920-23 . W 1943 roku zmarła w niej księżna Daisy. Budynek stanowi własność Wyższej Szkoły Zawodowej, obecnie wydzierżawiony spółce, która obiecuje wyremontować i zrewitalizować obiekt.

Willa nr.2 – budynek z roku 1907. Przed wojną budynek Inspektora lasów, następnie budynek Dyrekcji Szkół. Po wojnie, siedziba Dyrekcji Kopalń Wałbrzyskich, ostatnio Dom Aktora, obecnie czeka na inwestora i rewitalizację. Budynki pałacu po II wojnie światowej były użytkowane na różne sposoby. Od 2006 roku są siedzibą Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Angelusa Silesiusa.

Pałac znajduje się przy ul. Zamkowej 4.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.

Pałac Tielscha – Pałac został zbudowany w latach 1860-63 przez właściciela fabryki porcelany Carla Tielscha i od początku pełnił funkcje biurowe. W tym unikatowym biurowcu mieściła się siedziba dyrekcji fabryki Tielscha, urzędując tam aż do roku 1920 kiedy to od Tielscha odkupiła go inna wałbrzyska firma Leopold Ernst i Syn. Biurowiec dalej pełnił swoje funkcje do wybuchu II Wojny Światowej.

Po wojnie pałac należał do Polskich Kolei Państwowych. Obiekt w 2007 roku kupili Grażyna i Bogusław Charczukowie i odnowili go w celu wynajmu na biura.

Autorem projektu budynku był architekt Hermann Friedrich Wäsemann, twórca wałbrzyskiego ratusza i Czerwonego Ratusza w Berlinie. Powstał trzykondygnacyjny i podpiwniczony obiekt na planie prostokąta, nakryty mansardowym dachem z ozdobnymi lukarnami. Pałac to kolos liczący ok. 1,7 tys. metrów użytkowych, ma trzy klatki schodowe, a niegdyś miał też trzy ozdobne frontony. Na osi dziewięcioosiowej fasady znajduje się wykusz podtrzymywany przez kolumny w przyziemiu, stanowiący fragment 3-osiowego pseudoryzalitu zwieńczonego ozdobnym szczytem. Elewacje w przyziemiu boniowane, na piętrze dzielone pilastrami, okna w opaskach. Całość nosi cechy architektury eklektycznej w duchu neorenesansowym. Wewnątrz znajduje się reprezentacyjny ośmiokątny hol oraz znajdująca się nad nim sala balowa mieszczą się w prawym skrzydle. Niegdyś wieńczył je taras wychodzący z sali balowej. Wokół pałacu powstał też duży park oraz fontanna.

Pałac Tielscha jest położony przy ul. Armii Krajowej 7 a.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.

Zespół pałacowy Rusinowa – Należał kolejno do Czettritzów, Zedlitzów, Kraußów i Buttlerów. Po pożarze w 1720 roku. został odbudowany. Ostrzeliwany przez Prusaków w 1762 roku ( tabliczka pamiątkowa i trzy żelazne kule armatnie tkwiące w murach pałacu ). W 1888 roku Egmont Tielsch zakupił od Oskara von Buttlera pałac wraz z 592 hektarowym majątkiem ziemskim i przebudował oraz powiększył obiekt o jedno skrzydło w latach 1907-08. W 1904 roku Tielsch otrzymał tytuł szlachecki i nazywał się odtąd von Tielsch-Reussendorf, a pałac w Rusinowej nazywano przed wojną potocznie Tielsch-Schloss. Po śmierci Egmonta von Tielscha w 1930 roku. majątkiem zarządzał do 1945 roku jego syn Herbert.

Od 1947 roku w budynku znajdowała się Szkoła Przysposobienia Przemysłowego nr 8. Później do końca lat 90-tych pałac był siedzibą Miejskiego Ośrodka Poprawczego, zdewastowany, obecnie w prywatnych rękach w tzw. w ciągłej renowacji.

Obecnie pałac jest częścią barokowego zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: park, dwie oficyny mieszkalne; oficyna, dawna stajnia, oraz brama parkowa. Pałac otoczony rozległym reprezentacyjnym parkiem ze stawem, który przebudowano na basen Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji.

Zespół pałacowy jest położony na pograniczu Dziećmorowic i dzielnicy Wałbrzycha – Rusinowa, otoczony parkiem w otoczeniu ulic: Strzegomskiej, Noworudzkiej i Bystrzyckiej.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.

Wałbrzych jest położony 16 km na południowy-zachód od Świdnicy.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2025 roku.