Pierwotny, barokowy pałac Szaniawskich w Warszawie został wzniesiony na początku XVIII wieku z inicjatywy podkomorzego liwskiego – Szaniawskiego. W roku 1743 jego właścicielem w drodze spadku został Józefat Szaniawski. Od roku 1770 budynek należał do Konstantego Felicjana Szaniawskiego. Przebudowany w 1782 roku według projektu Stanisława Zawadzkiego w stylu klasycystycznym. W 1812 roku pałac na zlecenie nowego właściciela Tomasza Ostrowskiego został ponownie przebudowany według projektu Fryderyka Alberta Lessela.

Powstała wówczas piętrowa budowla przyuliczna, wzniesiona na planie prostokąta, nakryta czterospadowym dachem z facjatami. W osi dziewięcioosiowej fasady umieszczono jednoosiowy ryzalit z głównym wejściem. Dwupiętrowy ryzalit zwieńczono trójkątnym szczytem. Nad wejściem znajduje się balkon.

Pałac w XIX wieku często zmieniał właścicieli, aż stał się kamienicą czynszową. W 1939 roku pałac spłonął, jego odbudowę zakończono w 1950 roku. Obecna forma, zaprojektowana przez Borysa Zinserlinga, jest kompilacją pierwotnej formy barokowej (górna kondygnacja) i późniejszej klasycystycznej (dolna kondygnacja, częściowo zachowana w czasie wojny). Jeszcze kilka lat temu w pałacu mieściły się gabinety prezydenta Warszawy i jego zastępców. Obecnie rezydencja została wystawiona na sprzedaż.

Pałac Szaniawskich mieści się w Warszawie przy ulicy Miodowej 8.

Zdjęcia wykonano w marcu 2012 roku.