Eklektyczny pałacyk w warszawskiej dzielnicy Wola został wzniesiony w latach 1920-30 (niektóre źródła podają rok 1917) dla Adama Emila Kowalskiego, jako willa przyfabryczna garbarni, która była umiejscowiona bardziej w głębi posesji. Jest to budynek dwukondygnacyjny z mieszkalnym poddaszem, podpiwniczony, nakryty dachem czterospadowym z oknami typu „wole oko” oraz lukarnami. Elewacje budynku są bogato dekorowane. Pałacyk wzniesiono na planie prostokąta z wystającym od strony północnej ryzalitem akcentowanym półkolistym gankiem z kolumnami. Elewacja południowa posiada dwa, umieszczone symetrycznie, owalne wykusze na poziomie I piętra i balkon z tralkową balustradą. Po północnej i południowej stronie rezydencji urządzono niewielkie skwerki.

Pierwotnie na parterze budynku znajdowały się biura i magazyny zakładów garbarskich zlokalizowanych w sąsiednim obiekcie. Pierwsze piętro było wykorzystane jako mieszkanie Adama Emila Kowalskiego. Znajdowały się tam też pokoje gościnne. Po wojnie budynek został odebrany właścicielowi i zajęty przez wojsko najpierw rosyjskie, a następnie polskie. Znajdowały się tam biura. W późniejszym okresie zamieszkały tam rodziny wojskowe, a następnie budynek został przekazany Zarządowi Budynków w Dzielnicy Wola. Obecnie pałacyk, podzielony na małe mieszkania, pełni funkcje mieszkaniowe.

Pałacyk jest położony w dzielnicy Wola, przy ulicy Płockiej 9/11, tuż przy skrzyżowaniu z ulicą Kasprzaka.

Zdjęcia wykonano w marcu 2019 roku.