Pałac Ministra Skarbu zwany także Pałacem Ministrów został zbudowany w latach 1825-830 według projektu Corazziego w stylu włoskiego renesansu. Renesansowe formy pałacu inspirowane były włoskimi willami z okresu odrodzenia.

Jest to trójkondygnacyjna budowla wzniesiona na planie wydłużonego prostokąta, nakryta płaskimi dachami schowanymi za attyką. Pałac charakteryzują ogromne tarasy, doskonałe proporcje oraz  umiejętne zestawienie brył. Parter oraz ryzality na piętrach, posiadają arkadowe elewacje. Budynek mieścił w sobie dawny, barokowy pałac Wiśniowieckich (Ogińskich).

Pełnił funkcję rezydencji ministra skarbu Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego. Przebudowano go w wieku XIX – mieściło się w nim wtedy gimnazjum żeńskie. W latach 1919-21 dokonano restauracji pałacu pod kierunkiem Mariana Lalewicza dla Ministerstwa Skarbu. Pałac został zniszczony podczas powstania warszawskiego w 1944 roku. Odbudowano go  w latach 1950-54 pod kierunkiem Piotra Biegańskiego. Obecnie, tak jak w sąsiednim Pałacu Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, znajdują się tu biura Urzędu Miasta.

Pałac Ministra Skarbu znajduje się w Warszawie przy placu Bankowym 3.

Zdjęcia wykonano w marcu 2012 roku.