Pierwotny, drewniany gród w Warszawie został wzniesiony w końcu XIII wieku z inicjatywy księcia mazowieckiego Bolesława II. Po roku 1349 gród stał się siedzibą książęcą i wtedy rozpoczęła się jego stopniowa przebudowa na murowany zamek. Około połowy XIV wieku do południowej ściany domu mieszkalnego dobudowano Wieżę Grodzką, a w latach 1407-10 wzniesiono nowy, ceglany pałac o wymiarach 14,5 x 47,5 m. Była to trzykondygnacyjna budowla, wsparta w narożniku północno-wschodnim potężną skarpą.

         Po włączeniu Mazowsza do Korony zamek stanowił rezydencję królowej Bony. W 1568 roku król Zygmunt August rozpoczął rozbudowę obiektu, stawiając na północ od pałacu nowy podpiwniczony budynek przeznaczony na apartamenty królewskie. Od 1572 roku po śmierci Zygmunta Augusta rozbudowę rezydencji kontynuował Zygmunt III Waza. Przez dodanie trzech skrzydeł wczesnobarokowych utworzono wtedy założenie pięcioboczne z frontowym skrzydłem zachodnim, w którym na osi znalazła się Wieża Zegarowa z bramą wjazdową, zwieńczona barokowym hełmem. W skrzydle północnym znajdowała się Brama Senatorska, a w skrzydle południowym Brama Grodzka, która była zapewne główną bramą wjazdową. Na utworzonym w ten sposób wewnętrznym dziedzińcu, przy skrzydle wschodnim stała starsza Wieża Władysławowska mieszcząca klatkę schodową.

         W latach 1611 – 1794 po przeniesieniu stolicy państwa z Krakowa do Warszawy zamek był stałą siedzibą królów polskich. Po pożarze w 1732 roku August III przeprowadził generalną rozbudowę i przebudowę rezydencji. Przede wszystkim w latach 1741-46 ukształtowano nową elewację od strony Wisły, z wielkim ryzalitem środkowym i dwoma bocznymi, oraz zmieniono wystrój wewnętrzny i ustalono podział zamku na część rezydencjonalną i część państwową z siedzibą sejmu. W 1767 roku po kolejnym pożarze Stanisław August Poniatowski przebudował skrzydło wschodnie. Do 1794 roku na zamku obradował sejm Rzeczypospolitej, tu w Sali Senatorskiej uchwalono Konstytucję 3 maja. Po trzecim rozbiorze Polski zamek utracił funkcję siedziby królewskiej. W latach 1795 – 1806 został zdewastowany przez wojska pruskie. W czasach carskich stanowił siedzibę rosyjskich namiestników, a następnie częściowo pełnił funkcję koszar. W okresie międzywojennym po generalnym remoncie stał się siedzibą prezydenta Rzeczpospolitej. Na początku II wojny światowej został zbombardowany i częściowo spalony, a po upadku Powstania Warszawskiego, 25 października 1944 roku Niemcy wysadzili go w powietrze. Pierwsza decyzja o odbudowie zamku zapadła 2 lipca 1949 roku, lecz nie została zrealizowana. Kolejna decyzja podjęta 21 stycznia 1971 roku doprowadziła do odbudowy obiektu, którą zakończono w 1984 roku. Obecnie Zamek Królewski pełni funkcje muzealne. Zamek znajduje się w centrum lewobrzeżnej Warszawy na wysokiej skarpie wiślanej, w południowej części Starego Miasta.

         Zdjęcia wykonano w październiku 2008 roku.