Cerkiew Opieki NMP w Wawrzce była budowana w latach 1935-39 przez prawosławnych mieszkańców wsi, a po 1947 roku przejęta i wykończona przez wiernych kościoła rzymskokatolickiego.

Jest to niewielka budowla konstrukcji zrębowej, orientowana, dwudzielna, na kamiennej podmurówce. Kwadratowe prezbiterium mniejsze od nawy, jest zamknięte prostokątnie. Z przodu znajduje się wieża konstrukcji słupowo-ramowej o ścianach pochyłych ku górze, nakryta namiotowym daszkiem z makowicą. Ściany budowli zostały oszalowane deskami. Całość nakryto wielopołaciowym dachem kalenicowym z dwoma wieżyczkami krytymi blachą. Wewnątrz ściany zostały wyłożone boazerią, w nawie pozorne sklepienie kolebkowe, a w prezbiterium strop jest płaski. Na współczesne wyposażenie składają się ołtarz główny i dwa boczne Matki Bożej z Dzieciątkiem i Świętej Rodziny z 1950 roku. W ołtarzu głównym otoczony wotami obraz Matki Bożej Szkaplerznej, przedmiot lokalnego kultu. Obok cerkwi stoi dzwonnica na czterech metalowych słupach, przykryta namiotowym dachem z dzwonem Felczyńskich. Całość ogrodzona sztachetowym płotem z gontowym daszkiem. Obecnie świątynia pełni funkcję kościoła filialnego pw. Matki Bożej Szkaplerznej parafii we Florynce.

Wawrzka jest położona ok. 3 km na północny-wschód od Florynki, przy lokalnej drodze do Ropy.

Zdjęcie wykonano w marcu 2012 roku.