Kaszubski Park Etnograficzny im. Teodory i Izydora Gulgowskich we Wdzydzach Kiszewskich powstał w 1906 roku. Było to pierwsze na ziemiach polskich muzeum na wolnym powietrzu. Urządzone zostało w XVIII wiecznej chałupie podcieniowej wykupionej od miejscowego gospodarza ( gbura ) Michała Hinza przez Teodorę i Izydora Gulgowskich. Ich wszechstronne zainteresowania i wieloletnia praca zaowocowała odkryciem zapomnianych źródeł kaszubskiej sztuki ludowej i twórczości rzemieślniczej, przywracając jej dawną świetność i zapewniając szeroką popularność. Po śmierci męża w 1925 roku, Teodora kontynuowała rozpoczęte dzieło, pomimo pożaru, który w 1932 roku strawił zabytkową chałupę. Jej odbudowa, wraz z ponownym urządzeniem, trwała cztery lata. W 1948 roku Teodora Gulgowska przekazała muzeum wraz ze zbiorami na Skarb Państwa. W 1951 roku spoczęła obok męża na wzgórzu, na terenie skansenu.

Obecny stan zagospodarowania skansenu kształtował się etapowo. Na przełomie 1969/70 roku powstał projekt jego rozbudowy na 12,5 ha. 10 lat później powiększono go do 22 ha i podzielono na sektory charakteryzujące budownictwo Kaszub i Kociewia. Plenerowa część Parku Etnograficznego obejmuje ponad 40 obiektów architektury ludowej. Są to zagrody chłopskie i szlacheckie, chałupy i dworki, szkoła, kościoły oraz wiatraki, kuźnia i tartak. Obiekty wyposażone są w tradycyjne sprzęty i urządzenia używane przez mieszkańców wsi. 

Wdzydze Kiszewskie są położone 13 km na południe od Kościerzyny nad północnym brzegiem jeziora Wdzydze, a właściwie nad jego wschodnią odnogą – jeziorem Gołuń. Skansen znajduje się na początku wsi, przy skrzyżowaniu dróg. 

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2004 roku.