Późnogotycki kościół świętego Jana Chrzciciela w Wiźnie został wzniesiony w 1526 roku dzięki staraniom księdza Jana Wojsławskiego. Jest to murowana świątynia, orientowana, wybudowana z cegły z dodatkiem kamieni polnych. Kościół posiada trzy nawy i został wzniesiony na planie prostokąta z prostokątnym, niższym prezbiterium i zakrystią od północy. Bryła jest bezwieżowa, a narożniki i elewacje boczne wzmocnione zostały wydatnymi, trójuskokowymi skarpami. Budowla posiada trzy rozbudowane, dekoracyjne szczyty. Całość nakryto dachem dwuspadowym. Przed wejściem znajduje się wolnostojąca, dwukondygnacyjna dzwonnica, zbudowana na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym z iglicą. Z dawnego wyposażenia zachowały się dwa elementy wczesnobarokowego epitafium poświęconemu rodzeństwu, Pawła i Krystyny Rakowskich, zmarłych w 1608 roku, do którego budowy użyto szarobrunatnego marmuru kieleckiego, późnogotycki krucyfiks a także kilkanaście zabytkowych rzeźb powstałych w pierwszej ćwierci XVI stulecia, XVII i XVIII stulecia.

W czasie II wojny światowej w 1944 roku świątynia została całkowicie zniszczona przez hitlerowców. Budowla została zrekonstruowana w latach 1951-58 dzięki staraniom księdza proboszcza Telesfora Podbielskiego pod kierunkiem konserwatora zabytków Władysława Paszkowskiego. W latach 1974-1979 dzięki staraniom księdza proboszcza Tadeusza Klimaszewskiego świątynia otrzymała wyposażenie. W dniu 27 maja 1979 roku kościół konsekrował biskup łomżyński Mikołaj Sasinowski. Kościół usytuowany na skarpie ograniczonej ulicami M. Kopernika i Pawła z Wizny w północno-wschodniej części wsi.

Wizna jest położona 20 km na wschód od Łomży, przy drodze nr 64.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2020 roku.