Początki Bolonii (wł. Bologna) sięgają czasów Etrusków, przez których została założona jako Felsina. W IV wieku p.n.e. miasto zostało zajęte przez Celtów, a od 192 roku p.n.e przez Rzymian, którzy zmienili jego nazwę na Bononia. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego wcielona została do państwa Odoakra i Teodoryka Wielkiego. W VI – VIII wieku miasto zależne jest od Rawenny, a w 756 roku wchodzi w skład państwa papieskiego. Na początku XII wieku Bolonia uzyskuje niezależność jako wolne miasto i w tym okresie bardzo mocno się rozwija i rozbudowywuje. Powstaje wiele renesansowych budowli i uniwersytet. W latach 1506 – 1860 ponownie znajduje się pod władzą papieży, a następnie wchodzi w skład zjednoczonego Królestwa Włoskiego. Pod koniec II wojny światowej w dniach 9-21 kwietnia 1945 roku miasto wyzwalały oddziały II Korpusu Polskiego, pod dowództwem gen. Władysława Andersa.

Bolonia jest znana ze swoich inklinacji politycznych. Od końca wojny stanowiła fortecę i duchowe centrum włoskiej partii komunistycznej, czego wyrazem był okrutny zamach przeprowadzony przez „Czerwone Brygady” w 1980 roku (wysadzenie w powietrze dworca kolejowego), w wyniku którego zginęło 89 osób. Równie słynna jest kuchnia bolońska, bez wątpienia najbardziej urozmaicona w całych Włoszech. Stąd pochodzą typowe włoskie dania, takie jak, spagehetti, prosciutto, ser salami i parmezan, oraz lambrusco. Miasto słynie również z charakterystycznych parków, oraz stylowych portyków o łącznej długości ok. 40 km, z których najdłuższy ma 3,5 km i 666 arkad, które łączą centrum z sanktuarium San Luca. Zdecydowana większość budowli bolońskich jest wzniesiona z cegły.

Miasto zbudowane jest na planie średniowiecznym. Jego centrum stanowi plac Piazza Maggiore i Piazza Nettuno , od których promieniście rozchodzą się ulice, oraz znajdują się najważniejsze zabytki w mieście. Na południowej stronie Piazza Maggiore wznosi się bazylika San Petronio zbudowana w XIV wieku, największy kościół ceglany w mieście. Pierwotnie kościół miał być większy od bazyliki św.Piotra w Rzymie, lecz pieniądze i grunt pod nawę boczną zostały przeznaczone na budowę uniwersytetu. Fasada bazyliki obłożona jest marmurem tylko do połowy. Po lewej stronie świątyni znajduje się Archginnasio, czyli uniwersytet boloński.

Idąc na południe od Piazza Maggiore po kilku minutach dochodzimy do kościoła San Domenico wzniesionego w 1251 roku, w którym znajdują się relikwie św. Dominika. Na środku Piazza Nettuno wznosi się fontanna Neptuna zbudowana w 1566 roku. Na zachód od fontanny znajduje się Palazzo Comunale, czyli ratusz, częściowo wykorzystany przez władze miejskie. Po przeciwległej stronie placu wznosi się Palazzo Re Enzo, którego nazwa pochodzi od króla Sardynii, który był tu więziony przez 20 lat, od 1248 roku po przegranej bitwie pod Parmą.

Przy Via Francesco Rizzoli wznoszą się dwie wieże (Due Torria). Wyższa, Asinelli liczy sobie 97 m wysokości a druga, Garisenda jest o połowę niższa. Obie wieże są krzywe, przy czym wyższa odchylona jest od pionu o 2 m, a niższa o 3,22 m. W czasach średniowiecznych Bolonia liczyła sobie ok. 200 podobnych wież, z których każda z osobna była symbolem potęgi rodu, do którego należała.

Na południowy-wschód od Due Tori przy Via San Stefano znajduje się zespół czterech ( pierwotnie siedmiu ) kościołów zwanych San Stefano. Najciekawszym z nich jest San Sepolcro, do którego wchodzi się przez kościół Crocifisso. Na jego dziedzińcu stoi misa, w której wg. tradycji miał umyć ręce Piłat po skazaniu Jezusa. Pozostałe kościoły to : San Vitale e Agricola, najstarszy, zbudowany na ruinach rzymskich i Trynita, mieszczący małe muzeum z relikwiarzem św. Petroniusza.

Bolonia znajduje się w północnych Włoszech, między Padem a Apeninami i jest stolicą regionu Emilia-Romania. Miasto leży na skrzyżowaniu autostrad : A-1, A-13 i A-14.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.