Florencja (wł. Firenze) została założona przez Juliusza Cezara w 59 roku p.n.e. na miejscu dawniejszego etruskiego miasta jako Florentina. Z tego okresu pochodzi zachowany szachownicowy układ ulic. W 405 roku obroniła się przed najazdem Ostrogotów, w 539 roku była zależna od Bizancjum a od 541 roku od Gotów. W 570 roku została podbita przez Longobardów, którzy z kolei utracili miasto na rzecz Franków. W XI wieku odzyskała znaczenie jako ośrodek handlu, przede wszystkim z uwagi na swoje położenie – na drodze z Francji do Rzymu. W 1078 roku rozpoczęto budowę nowych fortyfikacji, a od 1115 miasto uzyskało status niezależności. W 1183 roku Florencja ogłosiła się komuną miejską. Mimo trwających w tym okresie zatargów pomiędzy stronnictwami gwelfów i gibelinów, licznych sporów i wojen, jest to trwający wiele stuleci czas rozkwitu i rozwoju miasta. W XIII wieku powstały pierwsze domy bankowe. W 1252 roku rozpoczęto bicie złotych monet – florenów, które szybko stały się główną monetą Europy. W mieście działali Brunetto Latini, Dante Alighieri, Giotto di Bondone i Arnolfo di Cambio. W 1378 roku wybuchło powstanie zmieniające formę sprawowania władzy. Od 1434 roku miastem począł rządzić ród Medyceuszów, który doprowadził miasto do okresu największej potęgi gospodarczej i kulturalnej. Po obaleniu Savonaroli w 1498 roku faktyczną władzę w Republice Florenckiej przejął Piera Soderini, a jego bliskim współpracownikiem był Niccolò Machiavelli. W 1512 roku, po obaleniu republiki, do władzy powracają Medyceusze. Ich rządy trwają do 1737 roku. Był to okres największego rozkwitu miasta zarówno pod względem gospodarczym jak i kulturalnym. W tym czasie w mieście tworzą Leonardo da Vinci i Michał Anioł. W roku 1737 Toskania wraz z Florencją została podporządkowana bocznej linii austriackich Habsburgów. Po wygaśnięciu dynastii stery władzy przejęła rodzina Lorena. W latach 1801–08 Florencja jest stolicą Królestwa Etrurii. Od 1860 roku włączona do Królestwa Sardynii, a w latach 1865-70 zostaje stolicą Królestwa Włoskiego.

Większość zabytków miasta znajduje się w niewielkiej odległości od siebie, w granicach starego miasta.

• W centrum starówki wyrasta wspaniała Katedra Santa Maria del Fiore została zbudowana w XIV wieku na miejscu wcześniejszego kościoła Santa Reparata z IV wieku.(osobny artykuł)
  
• W pobliżu wejścia do katedry znajduje się Baptysterium San Giovani, zaplanowane jako budowla centralna, na planie ośmioboku z półkolistą absydą. (osobny artykuł)
• Stojąca przy katedrze dzwonnica o wysokości 84 metry została zaprojektowana przez Giotta na planie kwadratu o boku długości 16 m z graniastymi wzmocnieniami w narożnikach. (osobny artykuł)
• Parę minut drogi na południe od katedry znajduje się Piazza della Signoria zbudowany w okresie od XII do XIV wieku z Pałacem Vecchio (ratusz). (osobny artykuł)
• Na prawo od Pałacu Vecchio mieści się późnogotycka Loggia dei Lanzi zaprojektowana przez Benciego di Cione i Simone Talentiego w latach 1376–82. (osobny artykuł)
• Za Loggią, w kierunku rzeki Arno znajduje się Galeria Uffizi zaprojektowana przez Giorgio Vasariego i wzniesiona w latach 1560-80.
• Galerią Uffizi wychodzimy na brzeg Arno i skręcając w prawo dojdziemy do Mostu Złotników (wł. Ponte Vecchio), który jest najstarszym z florenckich mostów, zbudowany z ciosów kamiennych w latach 1335-45 według projektu Neriego di Fioravante i Taddeo Gaddi. (osobny artykuł)
• Na północ od Duomo znajduje się najstarszy kościół we Florencji. Jest to San Lorenzo powstały w IV wieku, który przez prawie trzysta lat pełnił rolę katedry. Obok kościoła na przyległym placu znajduje się florencki „Pchli Targ”.  (osobny artykuł)
• Na zachód od Duomo wznosi się gotycki kościół Santa Maria Novella powstał dla dominikanów na przełomie XIII i XIV wieku w miejscu wcześniejszego oratorium pw. Marii Panny Patronki Winnic. (osobny artykuł)

Florencja jest położona w środkowych Włoszech, przy autostradzie A-1 łączącej Bolonię z Rzymem, 85 km na południe od Bolonii. Miasto leży nad rzeką Arno i jest stolicą Toskanii.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.