Około 1 km na zachód od Piazza del Duomo stoi słynny XV-wieczny kościół i klasztor dominikanów Santa Maria delle Grazie, zaprojektowany przez Guiniforte Solariego (w budowie zespołu brał udział także Donato Bramante). Klasztor, którego budowę nakazał Francesco I Sforza, został ukończony w 1469 roku; wkrótce potem jednak, na polecenie Ludovica Sforzy (zwanego Ludovico il Moro), który chciał przekształcić kościół w mauzoleum rodu, rozpoczęto przebudowę całego zespołu, ukończoną w ostatniej dekadzie XV wieku (w 1497 roku została tu pochowana żona władcy, Beatrice). Cały zespół (od 1980 roku figurujący na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO) uchodzi za jeden z najważniejszych renesansowych zabytków w Mediolanie i w całych północnych Włoszech.

W refektarzu klasztoru znajduje się pochodzący z lat 1495-1497 fresk Leonarda da Vinci Ostatnia Wieczerza, uważany za jedno z najważniejszych dzieł sztuki w historii ludzkości. Z powodu użytej przez artystę techniki fresk okazał się bardzo nietrwały i dziś jest już niemal w całości wynikiem pracy współczesnych konserwatorów i restauratorów; jest jednak wciąż jedną z najsłynniejszych atrakcji Mediolanu, przyciągającą tak wielu turystów, że konieczne było wprowadzenie pewnych ograniczeń – wizytę trzeba rezerwować z dużym wyprzedzeniem, telefonicznie lub przez internet.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1992 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.