Bazylika Maksencjusza i Konstantyna jest największą bazyliką i zarazem budynkiem na Forum Romanum w Rzymie. Budowę bazyliki rozpoczął w 308 roku cesarz Maksencjusz, a ukończył Konstantyn Wielki w 312 roku. Był to gmach użyteczności publicznej o charakterze świeckim, w którym głównie odbywały się sądy. 

Bazylika ustawiona była na platformie o wymiarach 100 x 65 m. Posiadała trzy krótkie, szerokie nawy. Wysokość budowli wynosiła 35 m. Przy masywnych filarach rozdzielających przęsła nawy ustawione były stycznie pojedyncze kolumny, w łącznej liczbie ośmiu. Podtrzymywały one konstrukcję dachu. Jedną z takich kolumn z polecenia papieża Pawła V w 1614 roku Carlo Maderna przeniósł przed Bazylikę Santa Maria Maggiore i na niej ustawiona została brązowa figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem na półksiężycu. Ściany i posadzki zostały wyłożone kolorowymi marmurami. W zachodniej apsydzie stał kolosalny posąg cesarza Konstantyna, wykonany z brązu i marmuru, który odkryto tutaj w 1486 roku. Pozostałości posągu (głowa, ręka i stopa) eksponowane są na dziedzińcu Palazzo dei Conservatori (na Kapitolu). Całość przykrywał dach, który z obu stron posiadał po trzy lukarny z trójkątnie zakończonymi szczytami, z trójdzielnymi oknami. Przez nie wpadało światło do wnętrza wyższej nawy środkowej. Do VII wieku dach bazyliki zdobiły złocone płytki. Architektura budowli wzorowana została na Termach Karakalli i Termach Dioklecjana. Z całości budowli zachowała się tylko prawa jej nawa z trzema wielkimi przęsłami i odcinek częściowo zasklepionego portyku wejściowego. 

Bazylika znajduje się na terenie Forum Romanum.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2011 roku.