Spoleto zostało założone w VI wieku p.n.e. przez Umbrów, których zastąpili Etruskowie. Od 241 roku p.n.e Rzymianie utworzyli tu kolonię Spoletium. W 217 roku p.n.e. miasto oparło się oblężeniu Hannibala. W 572 roku Spoleto zostało stolicą księstwa longobardzkiego, a pierwszym księciem, który w nim zamieszkał by Faroald I. W 1198 roku miasto przeszło pod władanie papieża Innocentego III. Kolejni papieże mianowali tu swoich gubernatorów, którymi z reguły stawali się kardynałowie. W XIII i XIV wieku Spoleto prowadziło, z różnym skutkiem, szereg lokalnych wojen z sąsiednimi miastami: Perugią i Terni. W 1414 roku król Neapolu – Władysław Andegaweński ogłosił się władcą miasta. Papież Eugeniusz IV na gubernatora miasta mianował opata z Monte Cassino – Piero Tomacelliego, którego rządy zakończyły się buntem mieszkańców Spoleto. Na pomoc opatowi w 1438 roku przybył słynny kondotier Niccolo Paccinino. W czasie kampanii w 1860 roku miasto było bronione przez irlandzkiego pułkownika O’Reilly, który służył papieżowi. Najważniejsze zabytki Spoleto to:

– Katedra Wniebowzięcia NMP (wł. Santa Maria Assunta) zbudowana w XII wieku, na miejscu starszego założenia, po zniszczeniu miasta przez Fryderyka Barbarossę. Fasada katedry jest ozdobiona dużą mozaiką, dziełem Solsernusa. Wnętrze katedry zostało w 1640 roku przebudowane przez Berniniego. Na ścianach znajdują się freski Pinturicchio i Fra Filippo Lippiego, którego grób znajduje się w świątyni. W kościele znajduje się również rękopis listu św. Franciszka z Asyżu.

–  Ruiny teatru z I wieku p.n.e., Scenę zajmuje dawny kościół św. Agaty, w którym obecnie mieści się Narodowe Muzeum Archeologiczne.

– Majestatyczna twierdza Rocca Albornoziana , zbudowana w latach 1359–70 przez architekta Matteo Gattapone dla kardynała Albornoza. Ma sześć solidnych wież, które tworzyły dwa odrębne dziedzińce wewnętrzne: Cortile delle Armi dla żołnierzy i Cortile d’onore dla gubernatora miasta. Ten ostatni dziedziniec otoczony jest dwukondygnacyjnym gankiem. We wnętrzu znajduje się Camera Pinta („Malowany pokój”) z godnymi uwagi XV-wiecznymi freskami. Po oparciu się wielu oblężeniom zamek został przekształcony w więzienie w 1800 roku i używany jako taki do końca XX wieku. Po gruntownym remoncie został ponownie otwarty jako muzeum w 2007 roku.

– Akwedukt Ponte delle Torri  z XIII wieku, posadowiony prawdopodobnie na rzymskich fundamentach: to, czy został zbudowany po raz pierwszy przez Rzymian, jest kwestią, w której opinie naukowców są podzielone. – Ponte Sanguinario („krwawy most”), rzymski most o długości 230 metrów z I wieku p.n.e.. Nazwę tę tradycyjnie przypisuje się prześladowaniem chrześcijan w pobliskim amfiteatrze.

– Ponadto w Spoleto znajdują się: pozostałości rzymskich murów Porta della Fuga, łuk triumfalny Druzusa i Germanika (I w.) oraz ruiny amfiteatru (II w.). Bazylika San Salvatore (IV-VI w., przebudowana w IX w.). Kościoły romańskie: San Eufemia (X w.), SS. Giovanni e Paolo (XI w.), San Gregorio Maggiore (XI-XII w., XIV w.), San Pietro (XI, XIII w.). Kościoły gotyckie: San Domenico (XIII w.), San Nicolo (XIV w.). Kościoły renesansowe (XVI w.): Tempietto della Manna d’Oro, Madonna di Loreto. Kościół barokowy San Filippo (XVII w.), w którym znajdują się cztery kolumny z zielonego porfiru ze świątyni Klitumnusa. Palazzo Aroni, Palazzo Comunale (XII, XVIII w.), pałace i domy (XV-XVIII w.).

Spoleto jest położone w regionie Umbria, w prowincji Perugia, 50 km na południe od Perugii i 20 km na północ od Terni.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1992 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.