Murowany zamek w Wołowie został wzniesiony około pierwszej ćwierci XIV wieku z fundacji księcia Konrada I, przedstawiciela Piastów oleśnickich, pod których panowaniem miasto było od 1312 roku. Założenie powstało na planie romboidalnego czworokąta o wymiarach 22 x 39 m. Przed lico murów była wysunięta wieża bramna zbudowana na planie kwadratu o wymiarach 9 x 9 m. Na północny wschód od czworoboku murów istniało gospodarcze przedzamcze z drewnianą zabudową. Całość była otoczona fosą i stawem.

         W 1393 roku dobra trafiły pod panowanie czeskie. W 1517 roku zamek stał się własnością Jana Thurzo z Węgier, a w 6 lat później właścicielem został książę legnicki Fryderyk II. W 1579 roku założenie zostało rozbudowane za sprawą Jerzego II, księcia brzesko-wołowskiego. W zniesiono wówczas późnorenesansowe skrzydło zachodnie z krużgankiem, przebudowano dziedziniec oraz wnętrza. W latach 1653-72 za panowania Chrystiana dokonano kolejnych, tym razem barokowych przebudów. Powstała wtedy kaplica zamkowa, oraz pałacowe skrzydło bramne. W 1675 roku Wołów przeszedł pod panowanie Habsburgów. Na początku XVIII wieku warownia została zniszczona przez pożar i odbudowano ją w latach 1714-25. W 1742 roku miasto i zamek przeszły we władanie Prus. W końcu XVIII wieku rozebrano wieżę bramną i osuszono fosy. W 1923 roku przeprowadzono remont podupadłej warowni z przeznaczeniem na siedzibę urzędów miejskich, które mieszczą się tutaj do dziś.

         Wołów jest położony 35 km na północny-zachód od Wrocławia przy drodze nr 340 z Obornik Śląskich do Ścinawy. Zamek znajduje w południowej części miasta przy skrzyżowaniu ulic Trzebnickiej, Rawickiej i Pomorskiej, nad rzeką Jezierzycą.

         Zdjęcia wykonano w kwietniu 2009 roku.