Rynek we Wrocławiu stanowi prostokąt o wymiarach 213 na 178 m, oraz powierzchni 3,8 ha. Jest to jeden z największych rynków staromiejskich Europy, z największymi ratuszami w Polsce. Zabudowę otaczającą Rynek stanowią budynki pochodzące z różnych epok historycznych.

Centralną część Rynku zajmuje blok śródrynkowy, składający się ze Starego Ratusza, Nowego Ratusza oraz licznych kamienic. Rynek tworzy układ urbanistyczny wraz z przekątniowo przyległymi placem Solnym oraz placem wokół kościoła św. Elżbiety z wieżą o wysokości 91,5 m.

Do Rynku prowadzi 11 ulic – po dwie w każdym narożniku (Świdnicka, Oławska, Eugeniusza Gepperta (dawna Zamkowa), Ruska, św. Mikołaja, Odrzańska, Kuźnicza, Wita Stwosza), ponadto przebity w XIV lub XV w. Kurzy Targ po stronie wschodniej oraz wąskie ul. Więzienna i Przejście św. Doroty.

Rynek powstał w związku z lokacją Wrocławia, wedle nowszych badań już za czasów Henryka Brodatego, między 1214 a 1232 rokiem. Starsze publikacje twierdziły, że powstał dopiero w czasie powtórnej lokacji w latach 1241–42. Z biegiem czasu wokół Rynku powstały kamienice patrycjatu, a około połowy XIV wieku utworzyły ciągłe pierzeje i nastąpiło utrwalenie podziałów własnościowych.

W XIX wieku przez Rynek poprowadzono linie tramwaju, najpierw konnego, a później także elektrycznego. Tramwaje kursowały przez Rynek do połowy lat 70-tych XX wieku, gdy przeniesiono je na Trasę W-Z. W trakcie oblężenia Wrocławia w 1945 roku miasto zostało mocno zniszczone ale rynek nie uległ dużym zniszczeniom.

Po zakończeniu walk polskie władze w pierwszej kolejności zaczęły remontować ratusz oraz m.in. zabytkowe kościoły. Remont pozostałej zabudowy Rynku zaczął się w 1953 roku i trwał do początku lat 60-tych. W latach 1996–2000 wyremontowano nawierzchnię Rynku i zlikwidowano ruch samochodowy, jak również odnowiono większość elewacji.

Przy Rynku znajduje się obecnie 60 numerowanych posesji, przy czym niektóre budynki posiadają kilka numerów. Podziały działek przebiegają najczęściej inaczej niż dawne podziały lokacyjne na skutek wtórnych podziałów i scaleń. Każda działka posiada również swoją historyczną nazwę, zwykle związaną z atrybutem umieszczonym niegdyś na elewacji kamienicy lub losami miejsca, np. Pod Gryfami, Pod Błękitnym Słońcem, Stary Ratusz.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2015 roku.