Eklektyczny pałac we Wrześni został zbudowany około roku 1870 z fundacji Edwarda hrabiego Ponińskiego, dawnego właściciela miasta.

Założenie składa się z budynku głównego oraz dwóch bocznych skrzydeł. Pałac jest piętrową, podpiwniczoną budowlą wzniesioną na planie litery C, nakrytą dachem czterospadowym. Na osi elewacji frontowej usytuowano trójboczny ryzalit wejściowy, zwieńczony attyką i poprzedzony wysuniętym gankiem dźwigającym balkon. Rezydencję usytuowano w rozległym parku krajobrazowym (obecnie Park Miejski im. Dzieci Wrzesińskich). Park był oddzielony fosą od czworobocznego dziedzińca, otoczonego budynkami administracyjnymi i zabudowaniami gospodarczymi.

W XIX wieku wraz z ręką Heleny z Ponińskich zamężnej z Edwardem Mycielskim majątek przeszedł w ręce tych ostatnich. Ostatnim przedwojennym właścicielem dóbr (do 1939 roku) był Edward Mycielski. Po II wojnie światowej budowlę przejęła Powiatowa Męska Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego. Teren wokół pałacu stracił swoje pierwotne rozplanowanie, fosa została zasypana, część budynków rozebrano. Na ich miejscu wybudowano szkołę podstawową i amfiteatr. Obecnie w pałacu mieści się restauracja „Pałac na Opieszynie”.

Września jest położona 23 km na południe od Gniezna, przy drodze nr 15. Pałac znajduje się na południowy-wschód od rynku, przy ulicy Opieszyn 1.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2012 roku.