Pierwotny, średniowieczny zamek w Żaganiu został wzniesiony w końcu XIII wieku przez Piastów Śląskich i stanowił w latach 1251-1413 siedzibę książąt legnicko-głogowskich, a następnie w latach 1413-1472 książąt żagańskich. W późniejszym czasie miasto stało się własnością książąt saskich, a w latach 1549-1740 Habsburgów. Średniowieczna warownia była założeniem jednoskrzydłowym, z wieżą bramną od zachodu. Całość była otoczona nawodnioną fosą. W latach 1351, 1486 i 1495 zamek był niszczony przez pożary.

         W XVI wieku warownię przekształcono w założenie renesansowe. W 1628 roku zamek stał się własnością księcia Albrechta Wallensteina, który całkowicie go przebudował w manierystyczną, obronną rezydencję.

         W 1648 roku właścicielem Żagania został książę Wacław Euzebiusz von Lobkovic, który przekształcił obronną rezydencję w manierystyczno-barokowy pałac. W 1785 roku posiadłość przeszła w ręce księcia kurlandzkiego Piotra Birona. Nastąpiła kolejna przebudowa budowli,  którą prowadziła córka księcia Dorota Dino Talleyrand-Perigord. Rozebrano wówczas skrzydło południowe i zasypano sąsiadujący z nim odcinek fosy, a na ich miejscu powstały symetryczne rampy podjazdu i oranżeria. Ostatni z żagańskich Talleyrandów, książę Bosan II, opuścił pałac w 1935 roku ze względów politycznych. Pałac w dobrym stanie przeszedł czas II wojny światowej, jednakże w okresie powojennym został zdewastowany i rozgrabiony. W latach 1965-83 przeprowadzono jego remont i przekazano na siedziby urzędów i placówek kulturalnych, które mieszczą się w nim do dziś.

         Żagań jest położony 49 km na południe od Zielonej Góry i 14 km na wschód od Żar, przy drodze nr 12 do Głogowa. Zamek znajduje się w centrum miasta.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2007 roku.