Obecny pałac w Zajączkowie powstał w 1910 roku w wyniku rozbudowy XVIII wiecznego, barokowego dworu dla rodziny Urbanowskich. Przebudowa polegała na dobudowaniu mieszkalnego piętra w wysokim strychu, umieszczeniu wystawek w elewacjach i dobudowaniu do fasady neoklasycystycznego ryzalitu zwieńczonego trójkątnym frontonem, w którym umieszczono herb Urbanowskich.

Powstała wówczas dwupiętrowa rezydencja wzniesiona na planie prostokąta, nakryta wysokim czterospadowym dachem łamanym z oknami powiekowymi. Podczas przebudowy zachowano i połączono ze sobą elementy klasycystyczne i barokowe, spełniając w ten sposób patriotyczny wymóg stylu narodowego. Całość jest otoczona parkiem krajobrazowym o powierzchni 5,1 ha założonym w połowie XVIII wieku z grodziskiem stożkowym o wysokości 3 metrów oraz pomnikowymi drzewami.

Po Urbanowskich w latach 1924-32 majątek stanowił własność Petroneli z Grąbczewskich Sznajderowej.  Od 1932 do 1945 roku właścicielem był Niemiec von Punzet. Po wojnie pałac został rozgrabiony przez mieszkańców Zajączkowa, a następnie przez wojska sowieckie. Do 1987 roku pałacem zarządzała RSP Zajączkowo. Służył on za mieszkania pracownicze co przyczyniło się do jego dewastacji. Obecnie po remoncie, w bardzo dobrym stanie, mieści Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy Kuratorium Oświaty i Wychowania. W ostatnich latach dobudowano aneks zachowując styl całości.

Zajączkowo jest położone 9 km na północny-wschód od Pniew, 2 km na północ od drogi nr 187. W lewo należy skręcić w miejscowości Dęborzyce.

Zdjęcia wykonano w maju 2011 roku.