Klasztor Albertynów na Śpiącej Górze, położony w Tatrzańskim Parku Narodowym został wybudowany w 1912 pod kierownictwem brata Alberta, czyli Adama Chmielowskiego. Teren pod budowę obiektu ofiarował hrabia Władysław Zamoyski. Później klasztor był jeszcze wielokrotnie rozbudowywany pod kierownictwem brata Leona, brata Anioła i brata Bonawentury. W 1926 roku wybudowano kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

17 września 1977 roku w wyniku pożaru klasztor i kaplica całkowicie spłonęły. W 1984 ukończono budowę nowego klasztoru. Obecnie są to budynki wzniesione z kamienia i otoczone płotem. Klasztor jest pustelnią albertynów. W ciszy i odosobnieniu, modląc się i kontemplując, odpoczywają tutaj bracia pracujący w schroniskach dla bezdomnych. Oprócz tego od 2004 roku w klasztorze odbywa się również dwuletni nowicjat kandydatów przygotowujących się do złożenia ślubów zakonnych. Kaplica klasztorna jest otwarta i można do niej wejść z zewnątrz. Spod klasztoru rozciąga się piękny widok na Kasprowy Wierch.

Do założenia prowadzi żółty szlak (ok 15 min) zaczynający się tuż przy klasztorze Albertynek na Kalatówkach.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2004 roku.